پاسخ به:زندگی با همسری که به او علاقه ندارم
جمعه 24 آذر 1396 7:42 AMسلام
.
سلام .با اجازتون بعضی حرفاتون رو قبول دارم بعضی شو نه...
1.اینکه میگین بچه اهرمی برای علاقه مشترکه .معلومه که تجربه فرزند نداشتین
2.یه نکته دیگه هم هست،خانما چون احساسی تر و جزیی ترن به این راحتیا که میگین و به راحتی آقایون نمیتونن اوضاع رو درست کنند و نیاز به بهبود و ترمیم ناراحتی داره و زمان بره ...
3.علت دیگه ای هم هست و اون تفاوت مزاج و اخلاق ذاتیه فرد هست که شاید اول ازدواج تا بعد از مدتی تغییر کرده (هم در زن و هم در مرد ) و این علت بی علاقگی شده باشه ....
4.گاهی اوقات سن ازدواج فرد پایین بوده ..در حد خودش علاقه و فهمش رو به کار گرفته و بعد که اطلاعاتش افزایش پیدا میکنه و یا شاید به خودش بهتر پی میبره، میفهمه که اشتباه کرده (که خیلی دیره )
سلام ممنون از نظراتتون .
بچه رو از بابت این عرض کردم یه وجه مشترک بین زوجین میشه و میتونه مفید باشه .
از بابت احساسی بودن خانما هم که 10000 در صد درست می فرمائید .
بقول بزرگی ، « زندگی » دو نقطه داره ، « من » یه نقطه رو هم به زور نگه میدارم ، « تو » چطور میخوای دو نقطه رو نگه داری ؟
خُب برای یه زندگی باید دو نفر سعی و تلاش کنند یک سر قضیه هم خانمای حساس
اخلاق هم درسته پرورش یافته از دوران طفولیت افراد هست ولی باید برای زندگی مشترک طرفین کوتاه بیان دیگه .
سن ازدواج هم قبول دارم با پائین بودن مشکلات خودش رو ایجاد میکنه . ولی کم بودن سن یه مزیت هم میتونه باشه که میشه طرف مقابل رو کمی پرورش داد ، البته در این اختلاف سن اگه مرد مسن تر باشه امیدی هست ولی اگه زن مسن تر باشه خودش عامل ایجاد مشکل جدیدتری میشه .