در سوره‌ مومنون‌ در آیه‌ سوم‌ در صفات‌ مومنان‌ گفته ‌می‌شود: والذین‌ هم‌ عن‌ اللغو معرضون‌. آنها كسانی‌ هستند كه‌ از لغو یعنی‌ از لهو اعراض‌ می‌كنند. لغو یعنی‌ بیهوده‌ و لهو یعنی‌ سرگرمی‌. مومنان‌ كسانی‌ هستند كه‌ از بیهوده‌ روی‌ می‌گردانند.

در آیه‌ هفتاد و دو از سوره‌ فرقان‌ در صفات‌ بندگان‌ پاك‌ گفته ‌می‌شود: والذین‌ لا یشهدون‌ الزور و اذا مروا باللغو مروا كراماً. آنها كه‌ به‌ باطل‌ شهادت‌ نمی‌دهند و یا در مجالس‌ باطل‌ شركت‌ نمی‌كنند و وقتی‌ كه‌ از كنار لغو می‌گذرند با بزرگواری‌ از كنار آن‌ می‌گذرند.

یا در آیه‌ 55 از سوره‌ قصص آمده است‌: و اذا سمعوا اللغو اعرضوا عنه‌. وقتی‌ كه‌ لغو به‌ گوش‌ آنها می‌خورد اعراض‌ می‌كنند و روی‌ می‌گردانند.

این‌ آیات‌، خواه‌ لغو به‌ معنی‌ لهو و خواه‌ لغو به‌معنی‌ لغو باشد و یا اصلا معنی‌ مستقلی‌ داشته‌ باشد، ظاهر مطلب‌ این‌ است‌ كه‌ از این‌ آیات‌ در اثبات‌ حرمت‌ موسیقی‌ نمی‌توان‌ استفاده‌ كرد.