نشسته بر رُخ غبار عزا، گشته به دلِ شیعیان ظاهر(2)

                                    به دست دشمن ز زهر جفا، کشته گردیده حضرت باقر

       مدینه شد همچو کرب و بلا          دریغا و آه و واویلا(2)

 

ز اشک و خون چشم اهل و ولا، زین عزا و مَحَن گشته طوفانی

                                رود اکنون زین مصیبت و غم، خانۀ دلِ ما رو به ویرانی

          مدینه شد همچو کرب و بلا            دریغا و آه و واویلا(2)

چه حزن انگیز از مدینه رسد با نوای عزا آه غربت او

                                      ببر گلهای سرشک مرا ای صبا ز وفا سوی تربت او