نمی دانم چرا افسرده دلهاست                  گمانم ماتم فرزند زهراست

امام باقر از بیداد دشمن                            شهید مکتب خلّاق یکتاست

ضیاء چشم زین العابدین است                    چراغ پر فروغ علم وتقواست

غبار غم نشسته بر رخ ما                          در این ماتم ز سینه ناله برخواست

شد از کینه به زهر آلوده مسموم                همان کو دین زعزمش پای برخاست

زداغ جانگدازش اختر اشک                         روان از آسمان چشم زهراست

بیاد آن مزار بی چراغش                            زدیده اشک ما جاری در اینجاست

                                                                                      ( حافظی )