پاسخ به: حق و باطل در نهج البلاغه

11. همواره سخن حق گو!

لا تكُفّوا عن مقالة بحق، او مشورة بعدل، فانى لستُ فى نفسى بفوق ان أخطئ، و لا آمن ذلك من فعلى، الّا ان يكفى الله من نفسى ما هو املكُ به منّى.
از گفتن سخن حق، يا راهنمايى عادلانه، خوددارى نكنيد؛ زيرا من خود را بالاتر از اين كه خطا كنم نمى دانم و از اشتباه كارى ايمن نيستم، مگر اين كه خداى بزرگ مرا حفظ كند كه اختيار دار هموست.11