چه زنم چو نای هر دم زنوای شوق او دم 
                   که لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را 
 
چو نازش به اسب گران مایه دید 
                   کمان را به زه کرد و اندر کشید
 
چار تکبیر بزن زان که به بازار جهان
              بایع و مشتری و سود و زیان این همه نیست