دلم می نویسد در سوگ دو امام

السلام علیک یا معز المسلمین یا ابا محمد یا حسن ابن علی

سلام مولای خوب و مظلومم. سلام ای برگزیده خدا ورسول. سلام  بر تو ای پاکترین مردمان. سلام بر زندگانی غریبانه تو وسلام بر تنهایی و بی یاور بودنت . شنیده ام که در قیامت هر امامی با یاران و اصحابش به بهشت میرود و تنها تو امامی هستی که از همه امامان کمتر یار داری. افسوس  ای امام با تدبیرم که تنها دونفر یار داری که در قیامت همراهیت میکنند .

قربان تو و قربان غربتت که حتی سالروز شهادتت در پرده  ابهام است . مردم نمیدانند هفت صفر را برایت عزا بگیرند یا 28 صفر را .قربان تو ای کریم اهل بیت  که از اخلاق خوش و  مهمان نوازیت به مرد غریبه ای که به تو و پدرت لعن و نفرین کرده  اورا شیعه ومجذوب خویش  کردی. قربان تو که چند بار کل دارایی ات را بخشیدی ولی مردمان ندانستند که چه گوهر تابناکی دارند و رهایت کردند و گذاشتند غریبانه به شهادت برسی و مظلومانه پیکر مطهرت تیرباران شود.

آقای غریبم قربان مرقد خاکیت که دل شیعیان را خنجر میزند. چطور ما باشیم و بگذاریم مرقدت خاکی بماند. ما باشیم و نتوانیم روی مزارت  اشک بریزیم وعقده دل وا کنیم . آقا جان قربون تنهاییت که حتی از همسر خود وفا ندیدی. قربان مظلومیتت که روز عزایت  هم  نمیتوانیم برسرمزارمطهرت سینه زنی کنیم و بوسه بر خاک مرقدت بزنیم.

ولی آقا جان. با افتخار میگوییم  که ما شیعیان عشق تورا تا ابد در دل و قلب و جانمان  حک و ثبت  کرده ایم. درود برتو وبر همه خاندان طاهرینت.