وقتی میخای با یکی دوست باشی، کدوم یکی از اینا برات بیشتر اهمیت داره؟

سلام استاد مرادی

من کلا همیشه دوستانم در حد یک همکلاسی بوده اند ورفیق ودوست آنچنانی ندارم ولی قلبم وقتی کسی را قبول می کند ،زیاد هم با آن طرف مقابل سریع ارتباط برقرار نمی کنم تا اخلاق طرف مقابلم دستم بیاید ،وقتی اخلاق طرف مقابلم به دستم اومد بعداباهاش ارتباط دوستی برقرار می کنم اما کلا اخلاق بسیار مهمه ،چون انسان با اخلاق انسان متشخصی هست ،همچنین از دشمنت یکبار بترس ولی از دوستانت هزار بار (چارلی  چاپلین)شما معیار را گفته بودید :برای من اخلاق در اولویته

سلام مجدد خدمت استاد رضایی 

آقای رضایی عزیز، بالاخره که همیشه دبیرستانی نمیمونید! کم کم وارد از این محیطهای کوچک خارج و وارد محیطهای بزرگتری همچون دانشگاه و بعد انشاالله بازار کار خواهید شد.

اگر شما هم طرف آدمی نروید، پیدا میشوند آدمهایی که به سمت شما می آیند و خواهان برقراری ارتباط با شما هستن.. نه میتونیم با همه دوست باشیم و نه میتونیم از همه کناره گیری کنیم..

خیلی کار خوبی میکنید که زود با آدمها دوست نمیشید، احسنت بر شما  

البته دوستیها هم مختلفند..بعضیهاش در حد سلام وعلیکهای معمولی.. بعضی در حد تماس و پیامک هم پیش میرن.. و بعضی به رفت و آمد منجر میشن... بعضیهاش هم، دیگه انقد با هم صمیمی میشن که از تمام اسرار همدیگه خبر دارن... 

خوب معلومه که هر چی دوستی بخاد عمیقتر باشه، باید دقت بیشتری به خرج بدیم..

اخلاق خیلی چیز خوبیه.. کدوم قسمت اخلاق مد نظرتونه؟

آیا خوش اخلاقهایی که زیاد پایبند به دین و مذهب نیستند، رو شما به عنوان دوست قبول میکنید؟ آیا اگه یه آدم مذهبی باشه که یه خورده بد قلقله، اما حُسنهای زیاد دیگه ای از قبیل صداقت و اصالت خانوادگی و معرفت و اینا داره، رو باهاش دوست نمیشید؟

آیا اخلاق خوب، به معنای دست و دلباز بودن طرفه؟

از کجا تشخیص میدید یکی اخلاقش چه طوره؟ معیار خوب بودن اخلاق یک نفر برای شما چیه، داداش حسین رضایی؟ 

اما این هم که گفتید از دشمنت یه بار بترس و از دوستت هزار بار، من هم قبولش دارم.. برای همین هم هست، که میگیم باید با دقت دوستهامون و عمق دوستیهامون رو تعیین کنیم.

ان شاالله شبهای دیگه هم اگه عمری بود، بیشتر بحث میکنیم.