از دیدگاه عقل هیچگونه مانعی نیست، که پیامبر و امام دارای علمی وسیع و دانشیگسترده باشند و هر چیز را بدانند و چیزی بر آنان پوشیده نباشد.
آیات قرآن و روایات بر علم غیب پیامبر و امام تأکید و دلالت دارند، و مراد از آیات وروایاتی که علم را به خدا نسبت میدهند و آن را برای خدا میدانند، علم ذاتی است، نهعلم موهبتی که از خدا افاضه میشود.
روایاتی که از برخی امامان در مواردی مخصوص آمده که ما علم به فلان چیزنداریم از باب تقیه و حفظ جان خود و شیعیان است.
علم به شهادت برای هر امام و به ویژه برای امام حسین(ع) زیان رسانی به جان وانداختن نفس در هلاکت نبوده، زیرا شهادت در راه خدا بالاترین سعادت و رستگاریاست و کشته شدن در راه احیای اسلام و امر به معروف و نهی از منکر و ارشاد مردم وظیفةهر مسلمان است، پس حرکت برای انجام این وظایف با علم به شهادت خودکشی نیست.
روز دوم محرم(ورود کاروان امام حسین به کربلا)
