نوای محلی بختیاری

مال کنون :  

آقای کوروش اسدپور

بل بنالم ز روزگار وای ز روزگار ای خدا ز باد پوهیز
مال کنون وای اووه رسید وای اووه رسید ای خدا دل نیگره لیز

ای خدا صوری بم بده صوری بم بده ای خدا ایمون محکم
مال کنون سرومه نهاد سرومه نهاد ای خدا به زونی غم

لوه هشکم منه تنگ وه جاوارگه هاتون
بخت مو چی کوچوکه سیه چاله هاتون

غم اوی پاهیزم اوی پاهیزم اوی ای خدا دل دردمنده
دل مو چی یه چال سرد چی یه چال سرد ای خدا من وارگه منده

چی بوته هشک پوییزی هشک پوییزی ای خدا وستم وره باد
باد کندم منه وارگه تون منه وارگتون ای خدا سر داد و بیداد

بی تو مال کنون غم با تو چی باهارم
ایل به وار مال به گدار بیو وادیارم

اسب خوب وای تفنگ خوب وای تفنگ خوب ای خدا پیای کاری
*** ای ولا به بختیاری

مو کر وای زرده کوهم وای زرده کوهم ای خدا عاشق شکالم
*** عزیزم ایای به مالم

برخاستن مال (کوچ)

بذار بنالم از روزگار؛ وای از روزگار؛ ای خدا از باد پاییز
وقت کوچ وای اومد رسید، وای اومد رسید، ای خدا دل نمی گیره آروم و قرار

ای خدا صبری بهم بده، صبری بهم بده، ای خدا ایمان محکم [بهم بده]
کوچ مال سرم رو گذاشت، سرم رو گذاشت ای خدا به زانوی غم

لب خشکم توی تنگه (محل بین دو کوه) در جاوارگه هاتون (جاوارگه = محل زندگی)
بخت من مثل سنگ سیاه توی چاله هاتون (چاله = جای روشن کردن آتش)

غم اومد، پاییزم اومد، پاییزم اومد، ای خدا دل دردمند است
دل من مثل یک چاله ی سرد (اجاق خاموش) مثل یک چاله ی سرد، ای خدا توی وارگه مونده است

مثل بوته ی خشک پاییزی، خشک پاییزی، ای خدا افتادم توی باد
باد [از جا] کندم توی وارگه تون، توی وارگتون، ای خدا سر داد و بیداد

بی تو مال کنون غم، با تو مثل بهار هستم
«ایل به وار مال به گدار» (1)، بیا پیشم

اسب خوب، وای تفنگ خوب، وای تفنگ خوب، ای خدا مردِ کاری (اهل کار)
*** ای ولله به بختیاری

من پسر (زاده ی) «زرد کوه» هستم (از کوه های منطقه ی بختیاری)،
وای «زرد کوه» هستم، ای خدا عاشق شکار هستم
*** عزیزم می آیی به مال من

(1)  ایل و مال: از تقسیم بندی های عشایر هستند که ایل بزرگترین و مال کوچکترین رده (شامل 2 تا 10 خانوار) است.
وار: جایی است که برای اسکان ایل، سیاه چادر را می بندند؛ در واقع محل اسکان ایل است.
گدار: محل کم عمق رودخانه است که انسان و حیوان بدون تجهیزات بتوانند از آن عبور کنند.
معنی کلی مصرع ممکن است در جریان و برقرار بودن زندگی باشد.

 لطفا  معنی قسمت های *** را که نویسنده بلد نیست بگویید.