پاسخ به:*موضوعات پزشکی در اين تايپك*
یک شنبه 8 بهمن 1391 4:46 PM
|
|
|
رهنمودهای زیادی در مورد زمان شروع و چگونگی شروع شرکت در ورزش وجود دارد. این رهنمودها بر اساس بهبود عملکرد و عوامل خطرزا طراحی شدهاند. سنین 6-2 سالگی: لازم است کودکان بیشتر در فعالیتهای شادیآور و فرحبخش شرکت کنند. در این سن کودک، توانایی شرکت در ورزشهای سازمانیافته مانند فوتبال را ندارد زیرا توانایی حرکتی و تعادلی کامل نیست و محدوده توجه او محدود است. مهارتهایی مانند دویدن، پریدن و شنا را میتوان به کودک آموزش داد. در این سن، ورزش باید با حداقل آموزش باشد و از ایجاد رقابت و مسابقه بین کودکان جلوگیری شود. هدف اصلی باید لذت بردن از ورزش باشد.سنین 10-6 سالگی: گرچه بهبود تعادل و حرکت بهدست آمده اما هنوز هماهنگی لازم بین دست و چشم بهوجود نیامده است بنابراین کودک میتواند بهطور محدود به ورزشهای سازمانیافته بپردازد. ورزشهایی مانند ژیمناستیک، شنا، تنیس برای کودک مناسب است. در این سن تاکید بر آموزش تکنیک است و باید به رقابت و مسابقه کمتر اهمیت داده شود.سنین 12-10 سالگی: سطح شعور و فهم و توانایی یادگیری، تعادلی و حرکتی کودک افزایش مییابد و میتواند حرکتهای پیچیده و تکنیک و تاکتیک را یاد بگیرد و در ورزشهای سازمانیافته و برخوردی شرکت کند. ورزشهایی مانند والیبال، بیسبال، فوتبال و دوچرخهسواری برای این سنین مناسب هستند.در باشگاهها تمرین با وزنههای کوچک ایرادی ندارد ولی ورزشهایی مانند وزنهبرداری و پاورلیفتینگ برای کودکان ممنوع است. بدنسازی با وزنه باید بعد از سن بلوغ آن هم همواره تحتنظر مربی انجام گیرد. ورزشهای پربرخورد و تماسی مانند بوکس، کشتی، هاکی و پاورلیفتینگ بهتر است بعد از 15 سالگی شروع شوند ولی بهطور کلی میتوان گفت مناسب بودن شدت و نوع ورزش را رضایتمندی کودک و لذت بردن او تعیین میکند. علاوه بر این، ورزش تاثیری بر سن بلوغ ندارد مگر در دخترانی که رژیم غذایی شدید گرفته باشند و والدین نباید از این بابت نگران باشند. پینوشتها: * متخصص پزشکی ورزشی منبع:هفته نامه سلامت |
کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد
دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی
