از زبان علی(ع)...

"اگر خداوند، ستمگر را چند روزى مهلت دهد، از بازپرسى و عذاب او غفلت نمى كند، و او بر سر راه، در كمينگاه ستمگران است، و گلوى آنها را در دست گرفته از فرو رفتن آب دريغ دارد. آگاه باشيد! به خدايى كه جانم در دست اوست، شاميان بر شما پيروز خواهند شد، نه از آن رو كه از شما به حق سزاوارترند بلكه در راه باطلى كه زمامدارشان مى رود شتابان فرمانبردارند، و شما در گرفتن حق من سستى مى ورزيد، و هر آينه، ملتهاى جهان صبح مى كنند در حالى كه از ستم زمامدارانشان در ترس و وحشتند، من صبح مى كنم در حالى كه از ستمگرى پيروان خود وحشت دارم شما را براى جهاد با دشمن برانگيختم، اما كوچ نكرديد، حق را بگوش شما خواندم ولى نشنيديد، و در آشكار و نهان شما را دعوت كردم، اجابت ننموديد، پند و اندرزتان دادم، قبول نكرديد آيا حاضران غائب مى باشيد؟ و يا بردگانى در شكل مالكان؟! فرمان خدا را بر شما مى خوانم از آن فرار مى كنيد، و با اندرزهاى رسا و گويا شما را پند مى دهم از آن پراكنده مى شويد، شما را به مبارزه با سركشان ترغيب مى كنم، هنوز سخنانم به آخر نرسيده، چون مردم سبا، متفرق شده، به جلسات خود باز مى گرديد، و در لباس پند و اندرز، يكديگر را فريب مى دهيد تا اثر تذكرات مرا از بين ببريد، صبحگاهان كجيهاى شما را راست مى كنم، شامگاهان به حالت اول برمى گرديد، چونان كمان سختى كه نه كسى قدرت راست كردن آن را دارد و نه خودش قابليت راست شدن را خواهد داشت اى مردمى كه بدنهاى شما حاضر و عقلهاى شما پنهان و افكار و آراء شما گوناگون است و زمامداران شما دچار مشكلات شمايند، رهبر شما از خدا اطاعت مى كند، شما با او مخالفت مى كنيد، اما رهبر شاميان خداى را معصيت مى كند، از او فرمانبردارند. به خدا سوگند دوست دارم معاويه شما را با نفرات خود مانند مبادله درهم و دينار با من سودا كند، ده نفر از شما را بگيرد و يك نفر از آنها را به من بدهد!
 اى اهل كوفه! گرفتار شما شده ام كه سه چيز داريد و دو چيز نداريد، كرهايى با گوشهاى شنوا، گنگهايى با زبان گويا، كورانى با چشمهاى بينا، نه در روز جنگ از آزادگانيد، و نه به هنگام بلا و سختى برادران يكرنگ مى باشيد. تهيدست مانيد! اى مردم شما چونان شتران دورمانده از ساربان مى باشيد، كه اگر از سويى جمع آورى شوند از ديگر سو، پراكنده مى گردند، به خدا سوگند مى بينم كه اگر جنگ سخت شود و آتش آن شعله گيرد و گرمى آن سوزان، پسر ابوطالب را رها مى كنيد و مانند جدا شدن زن حامله پس از زايمان از فرزندش، هر يك به سويى مى گريزيد و من در پى آن نشانه ها روانم كه پروردگارم مرا رهنمون شد، و آن راه را مى روم كه رسول خدا (ص) گشود، و همانا من به راه روشن حق گام به گام ره مى سپارم. مردم به اهل بيت پيامبرتان بنگريد، از آن سو كه گام برمى دارند برويد، قدم جاى قدمشان بگذاريد، آنها شما را هرگز از راه هدايت بيرون نمى برند، و به پستى و هلاكت باز نمى گردانند، اگر سكوت كردند سكوت كنيد، و اگر قيام كردند قيام كنيد، از آنها پيشى نگيريد كه گمراه مى شويد، و از آنان عقب نمانيد كه نابود مى گرديد."