انگار قرار بر این شد تا داریوش زیر سایه آرمیتا فراموش شود!

گلایه همسرشهید رضایی نژاد ازرسانه ها و همایش ها/داریوش زیر سایه آرمیتا فراموش نشود!
داریوش رضایی نژاد که در 1 مرداد 90 و در سن 35 سالگی مقابل منزلش و در برابر چشمان همسر و فرزند خرد سالش به ضرب گلوله تروریست ها به شهادت رسید ،29 بهمن 56 در شهرستان آبدانان استان ایلام چشم به جهان گشود.
دیپلم ریاضی بود و چندین بار در مسابقات علمی استان ایلام مقام اول را کسب کرد.وی مهر ماه 1373 در رشته مهندسی برق،گرایش قدرت،وارد دانشگاه صنعتی مالک اشتر اصفهان شد و به محض فارغ التحصیلی به عنوان پژوهشگر در مراکز مهم تحقیقاتی و علمی کشور مشغول به کار شد. در همان نخستین سال شروع بکار در آزمون کارشناسی ارشد سال 1378 در رشته مهندسی برق گرایش قدرت در دانشگاه ارومیه پذیرفته شد وی سالهای اخیر ضمن تدریس و انجام فعالیتهای تحقیقاتی مسوول اجرای بسیاری از طرح های تحقیقاتی در دانشگاههای تهران،شهید بهشتی و خواجه نصیر الدین طوسی بود و با قبولی در تمام مراحل آزمون دکترا سال 90 در دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی پذیرفته شد.

اما اینها را همه می دانند،چرا که آنچه پس از ترور وی بیشتر به چشم آمد و برجسته شد آرمیتای کوچک،یادگارشهید داریوش رضایی نژاد است که انگار قرار بر این شد تا داریوش زیر سایه آرمیتا فراموش شود!
شهره پیرانی مادر آرمیتا و همسر شهید رضایی نژاد می گوید:از این شهر به آن شهر و از این مراسم به آن مراسم می رویم و آن که بیشتر از همه از این سفرها خسته و اذیت شده آرمیتاست.
او می گوید:تبدیل شده ایم به ابزاری برای برخی رسانه ها تا دایم برای شرکت در مراسم شهدای هسته ای از این استان به آن استان سفر کنیم و مقابل دوربین قرار بگیریم.
اما گلایه اش از این است که چرا به جای برجسته کردن آرمیتای کوچک اش به جایگاه علمی همسر شهیدش کمتر پرداخته می شود بطوری که انگار رسالت داریوش فراموش شده است.
شهره پیرانی که خود در رشته دکترای علوم سیاسی درس می خواند به خبرنگار ما می گوید ، میان همکلاسیهایش مدام با این پرسش مواجه می شود که داریوش چرا ترور شد؟ و او مرتب باید توضیح بدهد کار اسرائیل با همکاری آمریکا،انگلیس بود؛ و می خواهد این پرسشها توسط جامعه و رسانه ها روشن شود تا او مدام در حال توضیح دادن نباشد.
می گوید:کاری که اکنون من در شناساندن هدف داریوش انجام می دهم وظیفه رسانه هاست.همه می دانند که رسانه ها در دنیا حرف اول را می زنند و نقش مهمی در جهت گیری افکار عمومی دارند.رسانه های غربی از این پتانسیل خوب استفاده می کنند اما ما در شناساندن شهدای هسته ای چه کردیم؟
وی ضمن تشکر از افرادی که برای شهید رضایی نژاد کاری کرده اند معتقد است کتابهایی هم که تا کنون در خصوص داریوش توسط گروهها و سازمانهای مختلف چاپ شده زیاد تاثیر گذار نبوده و فقط کتابی که توسط سازمان بسیج اساتید دانشگاههای کشور درباره وی کار شده توانسته تاحدودی شهید رضایی نژاد را به جامعه بشناساند.
به هر حال پیرانی به گفته خودش این روزها به شماره های ناشناس جواب نمی دهد چون معتقد است رسانه ها در شناساندن داریوش به جامعه خیلی ژورنالیستی برخورد کردند طوری که هدف داریوش از یاد رفت و هنوز در مورد اینکه چرا او و شهید علیمحمدی شهید شدند و در چه راهی، کار نشده است.