هر روز مطالبی زیبا و جالب از تکنولوژی

هدانا، محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) اندام رباتیک اضافی طراحی کرده‌اند که انجام کارهای آزاردهنده، دشوار یا غیرممکن را برای فرد امکانپذیر می‌کند.
 

اندام رباتیک اضافی (SRLs) اندام پوشیدنی هستند که اجازه انجام فعالیت بیشتر را برای کاربر فراهم می‌کنند؛ درحقیقت این اندام رباتیک جایگزین اندام بیولوژیکی از دست رفته نمی‌شوند، بلکه قابلیت‌های اندام موجود را ارتقا می‌دهند.

نمونه‌های اولیه اندام رباتیک اضافی که توسط محققان آزمایشگاه d'Arbeloff در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) طراحی شده‌اند، در کنفرانس بین‌المللی رباتیک و اتوماسیون (ICRA) در هنگ کنگ رونمایی شد؛ این نمونه‌ها شامل یک جفت اندام رباتیک متصل به شانه و یک جفت اندام رباتیک متصل به دور کمر است.

اندام رباتیک اضافی متصل به شانه برای کمک به انجام کار در زمانی طراحی شده است که هر دو دست فرد درگیر کار دیگری بوده و فرد به واقع به دست سومی نیاز دارد؛ بطور مثال زمانی که هر دو دست پر از جنس است، فرد برای باز کردن درب به دست اضافی دیگری نیاز دارد.

وزن کلی دو بازوی رباتیک نصب شده روی شانه که از طریق یک پایه در ستون فقرات بهم متصل می‌شوند، حدود 4.5 کیلوگرم است؛ این سیستم از پنج درجه آزادی عمل برخوردار بوده و قادر به تنظیم برای حالت‌های مختلف است.

اندام رباتیک اضافی (SRL)، نحوه عملکرد دست‌ها را مشاهده می‌کند تا بتواند درخصوص نحوه حرکت تصمیم‌گیری کند؛ این کار با استفاده از دو واحد اندازه گیری اینرسی (IMUs) که بر روی مچ کاربر قرار دارد، انجام می‌شود و سومین واحد در پایه بازوی رباتیک قرار دارد که برای تنظیم حرکات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اندام رباتیک اضافی از داده‌های ژیروسکوپ و شتاب سنج IMU برای پیش‌بینی بهترین وضعیت حرکتی بازوها استفاده می‌کند.

محققان علاوه بر بازوی رباتیک، یک جفت اندام رباتیک متصل به دور کمر طراحی کرده‌اند که برای نگه داشتن اشیاء کاربرد دارد و بسیار شبیه یک جفت پای اضافی است.

شرکت هواپیماسازی بوئینگ حامی مالی این مطالعه محسوب می‌شود؛ این شرکت امیدوار است با توسعه اندام رباتیک اضافی – یک جفت بازو یا پای رباتیک – از آسیب دیدگی تعمیرکاران هواپیما در اثر بلند کردن اجسام سنگین، خم شدن یا زانو زدن در حین تعمیر پیشگیری کند.