دوربین روی دست شلختگی نیست/ نباید فقط از بدلکار توقع داشت

تدوینگر سریال "دیوار"‌ معتقد است شیوه تصویربرداری دوربین روی دست این سریال باعث شلختگی صحنه نمی‌شود و باعث نزدیک شدن به زندگی واقعی می‌شود.

  نشست نقد و بررسی سریال "دیوار" با حضور سیروس مقدم کارگردان، فرشاد گل سفیدی مدیر تصویربرداری، خشایار موحدیان تدوین‌گر، علی‌رضا فتحی طراح بدلکاری و مهدی سلطانی و مهرداد صدیقیان بازیگران با اجرای محمدرضا لطفی شب گذشته دوشنبه اول آبان‌ماه در فرهنگسرای فردوس برگزار شد.

مرگ می‌خواستم می‌رفتم قبرستان

در این جلسه مهدی سلطانی در پاسخ به اینکه چرا حضور در نقش "جمیل" را پذیرفته است،‌ اظهار کرد: به یک دیالوگ از خود سریال بر می‌گردم که جمیل به امیرحسین می‌گوید: "قد کشیدی، بر و رویت هم که سرجاشه، دخترم رو هم که دوست داری، دخترم هم تو را دوست دارد، اونوقت مرگ می‌خوام برم قبرستون...." حالا حکایت حضور من در این کار است. متن که خوب بود، کارگردان که حرفه‌ای و تراز اول بود و تیم هم که حرفه‌ای بودند. پس مرگ می‌خواستم باید می‌رفتم قبرستان! چرا که تمام پارامترهای خوب برای یک انتخاب ایده آل در این کار وجود داشت و من با خوشحالی حضور در این کار را پذیرفتم.

دوربین روی دست شلختگی نیست

در ادامه نشست، فرشاد گل سفیدی فیلمبردار سریال درباره کار با دوربین‌های کوچک دیجیتال و شلختگی تصویر با تکان‌های غیر معمول دوربین تصریح کرد: ذهن من و سیروس مقدم به شدت به هم نزدیک است و با کمترین دیالوگ به بیشترین تفاهم می‌رسیم. من با این دوربین‌ها پیش از این فیلم "اخراجی‌های 3" را کار کرده بودم و به دلیل کوچک و سبک بودن آن می‌توان پلان‌های نامتعارفی را گرفت که با دوربین‌های بزرگتر امکان پذیر نیست.

وی افزود: من به شخصه جنس تصاویر این دوربین‌ها را دوست دارم و از کار با آنها لذت می‌برم. این تفکر را هم به هیچ وجه قبول ندارم که دوربین روی دست شلختگی می‌آورد، این موضوع به فیلمبردار بر می‌گردد که با تصاویر خود باعث سردرد مخاطب شود و یا کاری کند که از تصاویر لذت ببرد. به زعم من دوربین یعنی حرکت، چون زندگی ما اساسا پر است از حرکت و این باعث نزدیک شدن به زندگی واقعی می‌شود.

نباید فقط از بدلکاری توقع داشت