نگاهی به آیین شاخسی در شهرستان نیر
یک شنبه 26 آذر 1391 11:07 AM
به گزارش خبرنگار ایرنا ، در این آیین كه در اصطلاح محلی به شاخسی (شاه حسین) معروف است دسته های شاخسی پس از غروب به خیابان و كوچه های اصلی شهر آمده و تا پاسی از شب به عزاداری میپردازند.
دستههای شاخسی ، واخسی (شاه حسین ، وای حسین) نمودی از عزاداری مردم نیر
می باشد كه با مرثیهها و آداب خاصی برگزار می شود بدینشكل كه این دسته ها از چند روز مانده به ماه محرم شب ها در حسینیه ها و مساجد تشكیل شده و با حضور عزاداران در صف
هایی طویل و زنجیروار راهی كوچه و خیابان شده و مرثیهها و اشعار مذهبی در رثای سالار شهیدان و یاران ایشان سر میدهند.
اوج این مراسم در ظهر عاشورا و پس از اتمام تعزیه خوانی این روز می باشد كه عزاداران دسته شاخسی ، واخسی گویان پس از طی كردن مسیری طولانی خود را به خیمههای به آتش كشیده شده رسانیده و به سوگ واقعه می نشینند.
در گذشته یك ماه قبل از ماه محرم و معمولا از فردای عید قربان با تشكیل دستههای شاخسی این شكل از عزاداری آغاز می شد ، به این صورت كه روسا و ریشسفیدان شهر زنجیر آهنی بزرگی آماده می كردند سپس آن را بر سر چوب قطوری نصب می كردند چون
غروب میشد جوانان و مردان نیر در میدان یا مقابل یكی از مساجد حاضر میشدند و هر یك چوبدستی بلند و محكمی همراه میآوردند.
پس از انجام یك سلسله كارهای مقدماتی دیگر و تقریبا همزمان با غروب با هماهنگی ریش سفیدان شاهحسینیها صف میبستند و در حالی كه حاضران چوبدستی را مثل شمشیر در دست راست میگرفتند دست چپ را از پشت بر كمر نفر سمت چپ خود قرار داده و بدین طریق صف فشرده و مرتبی بوجود میآوردند.
شركت كنندگان در این آیین در جواب شعار و ابیاتی كه ریش سفید (دسته باشی) با آهنگ ترغیب كنندهای میخواند همه با هم ذكر شاخسی (شاه حسین) سر می دادند.
این دسته ها در برخی روزها برای آن كه شكوه و جلال خاصی داشته باشند اطاقكهای مجلل چوبی بنام اطاق حضرت قاسم در بین خود حمل میكردند.
این مراسم تا آغاز محرم ادامه داشت و پس از طشت گذاری پایان می یافت.
گزارش از شهرام اصالت نیری/ irna
