سلول بدنام ومعروف 36 کجاست؟

جام سیاسی؛ وب سایت "الجزیره" دیروز در گزارشی از شکنجه کودکان فلسطینی توسط اسرائیل خبر داد و نوشت: «تشک کثیفی در اتاق دو در یک متری انداخته شده است. بوی تعفن توالت در اتاق بی‌پنجره پیچیده و خواب در اتاقی که شبانه روز با لامپی روشن است، رویایی دوردست است. این سلول بدنام و معروف 36 در زندان "جلامه" اسرائیل است. و یکی از سلول‌هایی‌است که بسیاری از کودکان فلسطینی، آوازه‌اش را شنیده یا از آن بدتر، به صورت انفرادی در آن زندانی بوده‌اند.
این کودکان زندانی اغلب بین نیمه شب تا 5 صبح در خانه‌هایشان دستگیر شده‌اند. بسیاری حتی متوجه حضور آن‌ها نشده بودند. بسیاری از این کودکان در نزدیکی "مناطق مورد منازعه" زندگی می‌کنند، مناطقی که نزدیک به سکونت گاه‌‌های اسرائیلی، و یا دیوار مرزی هستند.

این جزئیات دقیق، اخیرا در گزارشی مبتنی بر شهادت بیش از 300 کودک فلسطینی در چهار سال اخیر آمده است. این گزارش با عنوان "دست بسته، چشم‌بنددار و محکوم: کودکان زندانی در زندان‌های نظامی" از سوی "سازمان بین‌المللی دفاع از کودکان" منتشر شده و سوء رفتار سیستم قضایی نظامی اسرائیل با کودکان فلسطینی را تشریح می‌کند. این سازمان تخمین می‌زند در 11 سال گذشته حدود 7500 کودک، برخی در سنین 12 سال، در این سیستم قضایی بازداشت شده، مورد بازجویی قرار گرفته و محکوم شده‌اند. یعنی 700 – 500 کودک در سال یا نزدیک به دو کودک در روز.

طبق این گزارش،"محمد س" از شهر تولکرم - شمال کرانه غربی- هنگام دستگیری 16 ساله بود. ساعت 2 و نیم صبح بود که سربازان اسرائیلی او را از رختخواب بیرون کشیدند. به او چشم بند زده شده، مورد فحاشی قرار گرفت و به مکان نامعلومی برده شد و به او گفته شد که در سرما روی زمین دراز بکشد. حدود ساعت یازده صبح به مرکز بازجویی در نزدیکی "نابلس" برده شده و فقط اجازه یافت کمی آب بنوشد و به توالت برود، آن هم بعد از آن که بازرسی کامل بدنی شد. او با دستبند و چشم‌بند به "الجلامه" در نزدیکی حیفا منتقل شد. سپس به سلول 36 انداخته شد؛ باید شب اول را روی زمین می‌خوابید، چون تشک یا لحافی در آن وجود نداشت.

محمد می‌گوید 17 روز در سلول انفرادی 37 بود و بازجویی شد. او روزی دو یا سه ساعت در حالی که روی یک صندلی نشسته و دست‌هایش به آن بسته شده بود، مورد بازجویی قرار می گرفت.

جرارد هورتون، وکیل "سازمان بین‌الملل دفاع از کودکان"، می‌گوید: «48 ساعت اول پس از دستگیری مهم‌ترین ساعات است، زیرا اکثر آزارها در همان ساعات رخ می‌دهند." طبق این گزارش، کودکان نیمه شب در خانه‌ها دستگیر می‌شوند، به آن‌ها چشم‌بند و دستبند زده می‌شود و مجبور می‌شوند در وسایل نقلیه نظامی روی شکم دراز بکشند.

به ندرت محل بازداشت کودکان به والدین گفته می‌شود و برخلاف کودکان اسرائیلی، به کودکان فلسطینی اجازه داده نمی‌شود پیش از بازجویی یا طی آن از همراهی یکی از والدینشان برخودار باشند یا حتی تا پایان بازجویی وکیلی ندارند.

کودکان اسرائیلی در 48 ساعت اول باید وکیل داشته باشند و حبس کودکان زیر 14 سال ممنوع است. اما در مورد کودکان فلسطینی، چنین نیست آن‌ها را می‌توان از سن 12 سال مانند بزرگسالان حبس کرد و بدون اعلام اتهام می‌توان تا 188 روز در زندان نگاه داشت.

هورتون می‌گوید: "مسئله اصلی برابری است؛ اگر دو کودک، یکی اسرائیلی و دیگری فلسطینی، در حین سنگ‌اندازی به یکدیگر دستگیر شوند، یکی به دادگاه کودکان و دیگری به دادگاه نظامی برده می‌شوند."

بنا به شهادت‌های این گزارش، به محض این که کودکان از خانه‌ها برده و سوار ماشین نظامی اسرائیلی می‌شوند، زیر ضربات لگد و سیلی قرار می‌گیرند. برخی می‌گویند صدای خنده می شنیده اند و برخی دیگر صدای کلیک دوربین را.

گاهی کودکان در سرما یا هوای بارانی ساعت‌ها در انتظار گذاشته می‌شوند. به درخواست آب یا استفاده از توالت پاسخ منفی داده می‌شود و پس از بی‌خوابی های شبانه به بازجویی برده می‌شوند.

بسیاری از کودکان شهادت می‌دهند که طی بازجویی مورد فحاشی و تهدید همراه با خشونت بدنی قرار گرفته‌اند.

در 29 درصد موارد مورد مطالعه شده در این سازمان، به کودکان عرب زبان، اسناد نوشته شده به زبان عبری داده شده تا امضا کنند. کودکان پس از امضای "اعترافات" در یک دادگاه نظامی اسرائیلی محاکمه می‌شوند. به گفته یک سخنگوی اسرائیلی، از سال 2009 آنها به دادگاه نظامی کودکان برده می‌شوند.

از آن جایی که در موارد معدودی با قرار وثیقه موافقت می‌شود، کودکان با یک تناقض قانونی روبرو می‌شوند: می‌توانند از وکیل‌شان بخواهند که با سیستم دربیفتد و با این کار عملا باید چهار یا شش ماه دیگر در زندان به سر برند، یا خود را گناهکار اعلام کنند و در صورت "اولین خطا" به سه ماه زندان محکوم شوند.

هورتون می‌گوید: "بنابراین به ندرت کودکان به دادگاه‌شان اعتراض می‌کنند"، چون سریع‌ترین راه برابی آزادی پذیرش اتهام است. به این دلیل است که طبق آمار دادگاه‌های نظامی، کودکان و بزرگسالان در سال 2010 در 74 / 99 درصد از موارد محکوم شده‌اند.

به نظر این سازمان، 50 یا 60 درصد از کودکان، به زندانی در اسرائیل، منتقل شده و برای والدین، ملاقات آن‌ها دشوار شده است. به گفته هورتون: "به برخی از والدین به "دلایل امنیتی" اجازه ملاقات داده نمی‌شود. برای تعدادی دیگر به علت کاغذبازی، دو ماه طول می‌کشد تا اجازه ملاقات بگیرند، یعنی اگر مدت محکومیت فرزندان‌شان کم‌تر باشد، امکان ملاقات نخواهند یافت. با این وجود صدور برخی از اجازه‌های ملاقات کمتر از دو ماه طول می‌کشد و کودکانی که به حبس‌های طولانی مدت‌ محکوم می‌شوند، امکان ملاقات می‌یابند."
گزارش دیگری توسط گروهی از حقوق‌دانان بریتانیایی، اتهامات مربوط به سوءرفتار سیستماتیک را تأیید می‌کند. هیئت وابسته به دولت متشکل از 9 وکیل، دارای سوابق فعالیت در زمینه‌های حقوق بشر، جنایت و رفاه کودک، نتیجه گرفته‌اند که سربازان اسرائیلی "کنوانسیون حقوق کودکان سازمان ملل" و "کنوانسیون چهارم ژنو" را که اسرائیل یکی از امضاکنندگان آن است، به طور منظم نقض می‌کند.
گزارش آنان موسوم به "کودکان و بازداشت نظامی" عدم تمایل به رفتار با کودکان طبق هنجارهای بین‌المللی را به بسیاری از اسرائیلی‌ها نسبت می‌هد، چون معتقدند تمام کودکان فلسطینی "تروریست‌های بالقوه" هستند." وکلا می‌گویند به نظر می‌رسد "این نقطه شروع روح بی‌عدالتی است و فقط اسرائیل به عنوان قدرت اشغالگر در نوار غربی می‌تواند در آن تجدید نظر کند."
طبق این گزارش، حبس کودکان "به مدت مدید در سلول‌های انفرادی، در صورت وقوع، یکی از موارد شکنجه محسوب می‌شود". در شهادت‌های ارائه شده توسط "سازمان بین‌المللی دفاع از کودکان"، در 12 درصد موارد کودکان به طور متوسط 11 روز در سلول‌های انفرادی نگاه داشته شده‌اند.
310
 

برچسب ها: انتهای خبر / سایت جام نیوز