پاسخ به:اخبار قرآنی دوشنبه 2 مرداد91
دوشنبه 2 مرداد 1391 10:57 PM
مدرس دانشكده علوم قرآنی زاهدان:
بهره‌مندی دانشجویان از قرآن و عترت منجر به اسلامی شدن دانشگاه‌ها می‌شود
گروه علم و انديشه: اگر بتوانيم دانشگاه‌ها را به‌طور كامل از قرآن و عترت بهره‌مند كنيم و این امر را نه به‌عنوان شعار بلكه به‌عنوان مسئله مسلم عملی قرار دهيم، دانشگاه‌ها به سمت اسلامی شدن قدم برمی‌دارند.
حجت‌الاسلام مصطفی باهری، مدرس دانشكده علوم قرآنی زاهدان در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه سيستان و بلوچستان با بيان اين مطلب گفت: در بحث اسلامی شدن دانشگاه‌ها آنچه را که بايد مد‌نظر قرار دهيم، وابستگی مطلق به تعاليم دين است، اگر بتوانيم دانشگاه‌ها را به‌طور كامل از قرآن و عترت بهره‌مند كنيم و این امر را نه به‌عنوان شعار بلكه به‌عنوان مسئله مسلم عملی قرار دهيم، دانشگاه‌ها به‌سمت اسلامی شدن قدم برمی‌دارند.
مدرس دانشكده علوم قرآنی زاهدان گفت: الگو قرار دادن شخصيت‌هايی كه در مجموعه دانشگاهی بوده و از تقيدات اسلامی برخوردار بودند و كسانی‌كه در خارج از دانشگاه هستند و از مسائل اسلامی به‌خوبی برخوردارند باعث می‌شود برداشت‌های سطحی در دانشگاه به برداشت عميق و استدلالی تبديل شود.
وی گفت: همچنين موظفيم جهات منفی را در‌نظر گرفته و آن‌ها از برخوردها و برداشت‌های دانشگاه دور كنيم، در دانشگاه‌ها مسائل دين راه ندارد يا دروس عمومی و یا غير‌تخصصی مطرح می‌شود، اگر اين برداشت‌ها را تبديل به برداشت واقعی کرده و تشنگی و عطش را در دل دانشجو و استاد ايجاد كنيم تا او احساس كند اسلام برای امورات زندگی و حتی مسائل دانشگاهی، برهان و استدلال عقلی دارد، طبيعی است كه دانشگاهيان به تعاليم اسلامی روی می‌آورند و در نتيجه درصدد عمل كردن به تعالیم اسلامی با الگو قرار دادن شخصيت‌های اسلامی برمی‌آیند و بدین ترتیب اسلام جز اعتقادات آنان قرار گرفته می‌شود و آن را به‌عنوان دو اصل علمی و عملی می‌پذیرند.
باهری گفت: بحث جداسازی دختران و پسران در دانشگاه در بعضی موارد منجر به رقابت‌های علمی می‌شود و به نوع خود قدمی در جهت قرار نگرفتن در معرض وسوسه‌های شيطان است و از تحريك قوای شهوانی و از بعضی مفاسدی كه در دانشگاه‌ها وجود دارد جلوگيری می‌شود.
وی گفت: اما كار ريشه‌ای‌تر در حقيقت، بزرگتر از جداسازی دختران و پسران است زيرا حتی با وجود جداسازی ممكن است در جهت عمق بخشيدن به مسائل اسلامی قدم برنداريم، زيرا آنچه‌كه دانشگاه‌ها را به سمت اسلامی شدن پيش می‌برد، عمق بخشيدن به مسائل اسلامی در دو سطح علمی و عملی است كه البته بايد نظارت‌هايی وجود داشته باشد.
وی اظهار كرد: در خيلی از موارد، جداسازی دختران از پسران در دانشگاه نتيجه‌های معنوی دارد و دو طرف را وادار به رقابت می‌كند و از بعضی امورات شهوانی حفظ می‌كند و لكن اين تمام علت نيست.
وی در ادامه گفت: بعضی گمان می‌كنند تفكيك جنسيتی تبعاتی درپی دارد و دانشجویان نسبت به مسائل آينده زندگی، دچار اختلال می‌شوند زيرا در مواجه با جنس مخالف نيستند و در نتيجه پخته نمی‌شوند، ولی این نظریه قابل قبول نیست چون به هر‌حال، فرد در كوچه و بازار هم با قشر مخالف در تعامل است.
وی افزود: طبق آموزه‌های دينی نگاه كردن به جنس مخالف، تير و دام شيطان است كه حيثيت، شخصيت، اعتقاد و آبروی خانوادگی را دچار اختلال می‌کند و چه بسا اين اختلاط‌ها خيلی از حيثيت‌ها را خدشه‌دار كند، بنابراين تفكيك‌سازی، وجاهت، وقار، احترام و حيای شخصی را محفوظ نگه می‌‌دارد و عكس اين جريان هم هست يعنی اگر تفكيك نباشد، حيا دريده می‌شود و اتفاقات ناگوار به‌وجود می‌آيد.
حجت‌الاسلام باهری بیان کرد: پس از انقلاب در زمينه اسلامی شدن دانشگاه‌ها هم به لحاظ نظارتی و هم در زمینه قوانين، فعالیت‌های شایسته‌ای انجام شده است و قوانین خوبی مدون شده و نظارت‌های بسیار سالم و بی‌دغدغه‌ای صورت گرفته است.
وی افزود: به‌وجود آوردن بعضی از مبانی يا اخلاق عملی ـ علمی در دين، تأثيرات مثبت و سازنده‌ای دارد و حتی انتخاب اساتيد، دقت و پيگيری امر درسی پس از كلاس در دانشگاه‌ها به‌عنوان روی آوردن به اسلامی شدن دانشگاه‌ها، قدم‌های خوبی است اما اين قدم‌ها قوانینی هستند که اجرايی نشده‌‌اند و دچار نواقصی هستند، اگر بخواهيم به مرحله اصلی برسيم بايد اين قوانين را تعميق، گسترش و فراگير كنيم.
وی محيط دانشگاهی را برای پياده كردن مسائل اسلامی محيطی مستعد دانست و افزود: اين فضا برای تبليغ دين و تعميق آموزه‌های دينی فضای خوب و مناسبی است و سفارش ما به‌عنوان كسانی كه وظيفه تعليم و تعلم در دانشگاه را برعهده دارند، این است که بايد از اين فضا به نفع مسائل اخروی، اعتقادی و گسترش فرهنگ اسلامی استفاده كنيم و اسلام را به‌صورت زيبا و پوست‌كنده معرفی كنيم و به دنبال برداشت‌های سليقه‌ای و شخصی نباشيم.
مدرس دانشكده علوم قرآنی زاهدان گفت: ما بايد به‌دنبال آنچه كه حقيقتاً از اسلام فهميديم باشيم و آن درست را به دانشجو القا كنيم و در كلاس درس در هر سطحی و بينشی و سیاسی، به‌عنوان امانت با دانشجو برخورد كنيم و در نتيجه‌ی اين تفكر، به‌صورت يقين رياضی را در مقابل دين استفاده نمی‌كنيم بلكه به‌عنوان تبليغ دين استفاده می‌كنيم.
باهی در پایان اظهار کرد: بنابراین وظيفه ما گسترش و تبليغ دين باید باشد و كلاس درس، وسیله امرار معاش نباشد بلكه يك وظيفه و امانت الهی باشد و هرگاه به دانشجو به عنوان یک امانت نگرستیم و در حفظ آن کوشیدیم، می‌توانیم به آینده جامعه امروز خود، امید داشته باشیم، چراکه این دانشجو است که عهده‌دار آینده‌ی این جامعه است.
