بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين تاثير روش جديد اويسريشن توام با قطع عصب بينايي و اسكلراي اطراف آن همراه با كارگذاشتن هيدروكسي‏آپاتيت در افراد نيازمند به تخليه چشم مراجعه‏كننده به بيمارستان سيناي اهواز.
روش پژوهش: پژوهش به روش كارآزمايي باليني نيمه‏تجربي بر روي 42 بيمار انجام‏شد. همه بيماران بي‏هوشي عمومي گرفتند. بعد از انجام اويسريشن، ابتدا دو عدد برش طولي در ساعت 3 و 9 در اسكلرا داده شد، سپس عصب بينايي و اسكلراي اطراف آن با قطر 10-8 ميلي‏متر برداشته و هيدروكسي‏آپاتيت مناسب كار گذاشته شد. در نهايت اسكلرا، و تنون و ملتحمه جداگانه ترميم گرديدند. تاثير اين روش بر ميزان درد بعد از عمل، حركات مناسب چشمي، بروز افتالمي سمپاتيك در چشم مقابل تا زمان مته‏كاري (drilling) تعيين گرديد.
يافته‏ها: بيماران مورد بررسي شامل 30 مرد و 12 زن، با ميانگين سني 23 سال (6 تا 65 سال) بودند. بيماران به طور متوسط، 8 ماه پيگيري شدند. در 5/9 درصد بيماران، كنار رفتن ملتحمه كم‏تر از 5 ميلي‏متر مشاهده شد كه نياز به درمان نداشتند. در 8/4 درصد موارد، نمايان شدن هيدروكسي‏آپاتيت بين 10-5 ميلي‏متر مشاهده شد كه ملتحمه با عمل جراحي ترميم گرديد. هيچ موردي از عفونت ثانويه يا خارج شدن هيدروكسي‏آپاتيت مشاهده نشد و در آخرين پيگيري، حركات چشمي مناسب در تمام موارد وجود داشت.
نتيجه‏گيري: با توجه به كاهش زمان عمل، دستكاري كم‏تر اوربيت، حركات مناسب پروتز، مصرف كم‏تر نخ جراحي و نداشتن درد بعد از تخليه، اين روش براي بيماراني كه انديكاسيون تخليه چشم دارند و فاقد تومور داخل چشمي و اسكلراي كوچك فيبروزه مي‏باشند احتمالا مي‏تواند مفيد باشد.

 نسخه قابل چاپ