بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين نتايج داكريوسيستورينوستومي (DCR) با لوله سيليكون در بيماران مراجعه‏كننده به بيمارستان امام حسين (ع) شهر تهران طي سال هاي 80-1378.
روش ثژوهش: تحقيق به روش بررسي داده‏هاي موجود انجام شد. ثرونده همه بيماراني كه به علت انسداد مجراي اشكي تحت جراحي DCR با لوله سيليكون قرارگرفته بودند مورد مطالعه قرار گرفت. سن، جنس، چشم مبتلا، مدت ثىگيري، شكايت اوليه، علت احتمالي، روش تشخيص، سابقه DCR قبلي، مدت پيگيري و عوارض حين و بعد از عمل بيماران بررسي و ثبت گرديدند. موارد بدون اشك‏ريزش و ترشح چركي و باز بودن مجرا، موفقيت عمل تلقي شدند. ميزان موفقيت عمل و نقش عوامل مرتبط با ميزان موفقيت و نسبت شانس (OR) آن تعيين شد و مورد قضاوت آماري قرار گرفت.
يافته ها: از 77 بيمار مطالعه شده، 53 بيمار (69 درصد) زن و 24 بيمار (31 درصد) مرد بودند. ابتلاي زنـــان تقريبا 2/2 برابر مردان بود. سن بيماران 3/19 9/45 سال و نماي سني (mode) بين 30 تا 40 سال بود. بيش‏ترين شكايت بيماران را اشك‏ريزش (56 درصد) و بيش‏ترين عامل احتمالي را داكريوسيستيت حاد يا مــزمن به ميزان 44 درصد تشكيل مي دادند. شايع ترين ‏آزمايش تشخيصي به كاررفته، فشار بر روي كيسه اشكي (49درصد) بود. ميزان موفقيت جراحي به طور كلي 68 درصد بود كه با افزايش سن، بيش‏تر مي‏شد و در بيماران با علت احتمالي داكريوسيستيت افزايش مي‏يافت.
نتيجه‏گيري: DCR با لوله سيليكون يك جراحي موفقيت‏آميز است كه نياز به پيگيري بلند‏مدت ندارد. عوارض عمل جزيي و رضايت بيماران بالاست. با توجه به عدم موفقيت كامل، بررسي علل عدم موفقيت و نيز براي بررسي تاثير واقعي لوله سيليكون بر روي موفقيت DCR، انجام كارآزمايي باليني به منظور مقايسه دو روش DCR با لوله سيليكون و بدون آن توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ