بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين تغييرات قرنيه بعد از جراحي باكلينگ اسكرا براساس يافته هاي ويديوكراتوگرافي.
روش پژوهش: اين مطالعه به روش بررسي موارد مداخله اي (interventional case-series) انجام شد. بيماران مراجعه كننده به بيمارستان لبافي نژاد، از بهمن 1380 لغايت آبان 1381 كه با تشخيص جداشدگي رگماتوژن شبكيه (RRD) تحت جراحي باكلينگ اسكلرا (بدون انجام عمل داخل چشمي زجاجيه و شبكيه) قرار گرفتند، بررسي شدند. بيماران داراي سابقه عمل قبلي با كلينگ اسكلرا، بيماريهاي قابل مشاهده قرنيه در معاينه اسليت لمپ و يا سابقه انجام هر جراحي بر روي آن چشم در شش ماه گذشته، از جمله جراحيهاي داخل چشمي زجاجيه و شبكيه، از مطالعه حذف شدند. اين بيماران پس از باكلنيگ اسكلرا براساس ميزان و وسعت جراحي به 4 گروه تقسيم شدند؛ گروه الف) باند حلقوي + باكل سيركومفونس 360 درجه، گروه ب) باند حلقوي + باكل قطعه اي، گروه ج) باكل شعاعي و گروه د) باكل سيركومفرنس موضعي. از تمام بيماران قبل از عمل و سپس يك ماه و سه ماه پس از آن، ويدئوكراتوگرافي با دستگاه Tomey (TMS-1) انجام شد. هر بار ميزان آستيگماتيسم قرنيه اي، متوسط كراتومتري، SRI، SAI، PVA برحسب لاگمار (LogMAR) ارزيابي گرديد.
يافته ها: از 56 بيماري كه وارد مطالعه شدند، 39 بيمار داراي پيگيري و ارزيابي نهايي و كامل بودند كه 29 نفر مرد (74.4 درصد) و 10 نفر زن (25.6درصد) بودند. متوسط سن اين افراد 20±50.35 سال بود. سه نفر (7.65 درصد) در گروه (الف)، 30 نفر (76.92 درصد) در گروه (ب)، 4 نفر (10.25 درصد) در گروه (ج) و 2 نفر (5.12 درصد) در گروه (د) قرار گرفتند. ميزانSRI ، SAI و PVA (بر حسب لاگمار) قبل از عمل در كل بيماران در مقايسه با يك ماه و سه ماه پس از عمل، افزايش معني داري داشت. افزايش ميزان سيلندر قرنيه اي بعد از عمل، معني دار نبود. متوسط كراتومتري پس از عمل، افزايش معني داري نشان نداد. نتايج به دست آمده در گروه (ب)، مشابه كل بيماران بود. در گروه هاي (الف)، (ج) و (د) نيز متغيرهاي فوق پس از عمل، افزايش نشان داده بودند ولي به علت تعداد كم نمونه ها، قابل تحليل آماري نبودند.
نتيجه گيري: بعد از عمل جراحي باكلينگ اسكلرا، آستيگماتيسم نامنظم در قرنيه ايجاد ميشود كه ميتواند تا سه ماه بعد از آن باقي بماند و يكي از علل كاهش ديد بيماران بعد از عمل، وجود آستيگماتيسم نامنظم است.

 نسخه قابل چاپ