بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين نتايج بينايي و ميزان مرگ و مير ناشي از متاستاز در بيماران مبتلا به ملانوم خلفي كوروييد كه در بيمارستان فارابي تهران تحت عمل جراحي برداشتن موضعي تومور از طريق زجاجيه قرار گرفتند.
روش پژوهش: تحقيق به روش كارآزمايي باليني از نوع مقايسه قبل و بعد، بر روي 20 چشم از 20 بيمار كه بر اساس يافته هاي افتالموسكوپي غيرمستقيم و اولتراسونوگرافي A وB ، مبتلا به ملانوم خلفي كوروييد بودند، انجام شد. تومورهايي كه براي جراحي انتخاب شدند كه بر اساس معيارهاي (Collaborated Ocular Melanoma Study) COMS  اندازه متوسط داشتند. پس از اطمينان از عدم انتشار خارج چشمي تومور و نيز متاستاز دوردست، با اخذ رضايتنامه آگاهانه، بيماران تحت عمل جراحي ويتركتومي قرار گرفتند و تومورها به طور كامل تخليه شدند. ويژگيهاي بيماران و تومور، ديد قبل و بعد از عمل، عوارض حين و بعد از عمل، ميزان زنده ماندن بيماران و ميزان تخليه چشم در طول مدت پيگيري بررسي شدند.
يافته ها: بيماران شامل 13 مرد و 7 زن در سنين 16±47.1 سال بودند و مدت پيگيري 36.1±67.4 ماه بود. پنج چشم (25 درصد) تخليه شدند كه در دو چشم به علت خونريزي شديد حين عمل، يك چشم به علت عود موضعي تومور در حاشيه محل تومور قبلي، يك چشم به علت پيدايش كانون جديد تومور و يك چشم بدون درك نور به علت درد غيرقابل تحمل، عمل تخليه صورت گرفت. پانزده چشم (75 درصد) حفظ شدند. يك بيمار (5 درصد) به علت متاستاز به كبد فوت كرد. ديد 20 چشم قبل از عمل، در 18 چشم (90 درصد) 20.200 يا كمتر و در 2 چشم (10 درصد) بيشتر از 20.200 بود. در 15 چشم حفظ شده بعد از عمل، ديد در 14 چشم (94.3 درصد) 20.200 يا كمتر و در يك چشم (6.7 درصد) بيشتر از 20.200 بود.
نتيجه گيري: به نظر ميرسد كه برداشتن موضعي تومور از طريق زجاجيه در موارد انتخابي مبتلايان به ملاتوم خلفي كوروييد، درمان مناسبي براي بقاي بيماران با حفظ كره چشم در دراز مدت باشد. تحقيقات بيشتر در اين زمينه توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ