بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه نتايج دو روش جراحي مولر رزكشن و لواتور رزكشن در درمان افتادگي پلكي خفيف.
روش پژوهش: اين كار آزمايي باليني شاهددار تصادفي شده به روي 20 بيمار مبتلا به افتادگي پلكي يك طرفه خفيف (كمتر يا مساوي 2 ميليمتر و بيشتر يا مساوي 1 ميليمتر) و داراي عملكرد خوب لواتور (10 ميليمتر يا بيشتر) انجام شد. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه 10 نفري لواتور رزكشن و مولر رزكشن تقسيم شدند. بيماران در روز اول و سوم، هفتم و چهاردهم و ماه اول، دوم و ششم ويزيت شدند و از نظر ميزان اصلاح افتادگي پلك، نماي پلك، وضعيت قرارگيري چين پلكي، لگوفتالموس، ليدلگ، كراتوپاتي و خشكي چشم مورد ارزيابي قرار گرفتند.
يافته ها: قرينگي پس از عمل در هر دو گروه، به طور مشابه در 8 بيمار از 10 بيمار مشاهده شد. موقعيت چين پلكي در گروه لواتور رزكشن در 9 مورد و در گروه مولر رزكشن در 5 مورد متقارن بود كه اين تفاوت از نظر آماري معني دار نبود. نماي پلك در همه بيماران طبيعي بود. متوسط لگوفتالموس در گروه لواتور رزكشن، 1.75 ميليمتر و در گروه مولر رزكشن، 1.15 ميليمتر بود(P<0.8) . ليدلگ در گروه لواتور رزشكن در 7 مورد (متوسط 1.15 ميليمتر) و در گروه مولر رزكشن در 3 مورد (متوسط 0.5 ميليمتر) وجود داشت(P<0.2) . كراتوپاتي بخيه اي و خشكي چشم، در هيچيك از بيماران دو گروه ديده نشد. كراتوپاتي ناشي از بازماندن پلكها (اكسپوژري) در 2 بيمار از هر گروه مشاهده شد.
نتيجه گيري: روش جراحي مولر رزكشن به اندازه روش جراحي لواتور رزكشن در اصلاح افتادگي پلكي خفيف در شرايط عملكرد خوب لواتور و چين پلكي متقارن، موثر است. با توجه به محدوديت نمونه ها، انجام پژوهش مشابه با حجم نمونه بيشتر توصيه ميگردد.

 نسخه قابل چاپ