بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين ارتباط بين عيوب انكساري و حدت ديد سه بعدي در كودكان دبستاني شهر شيراز.
روش پژوهش: مطالعه به صورت مورد - شاهدي مقطعي انجام شد. گروه مورد شامل 104 كودك دبستاني مبتلا به عيوب انكساري (90 نفر نزديك بين، 4 نفر دوربين، 4 نفر آستيگمات و 6 نفر آنيزومتروپ) بدون تنبلي چشم و گروه شاهد شامل 202 كودك دبستاني با ديد دور و نزديك 20.20 در هر دو چشم و فاقد انحراف چشم بودند. توزيع سني و جنسي دو گروه مشابه بود. حدت ديد سه بعدي در هر دو گروه، توسط آزمون تيتموس در فاصله 40 سانتيمتري اندازه گيري شد. اندازه گيري حدت ديد سه بعدي در گروه مورد، پس از اصلاح عيب انكساري با عينك، تكرار شد.
يافته ها: ميانگين حدت ديد سه بعدي در كودكان گروه شاهد 43 ثانيه قوسي و در كودكان داراي عيوب انكساري، قبل و بعد از اصلاح با عينك، به ترتيب 69 و 45 ثانيه قوسي بود. ميانگين حدت ديد سه بعدي در گروه مورد، قبل از اصلاح با عينك، به صورت معني داري از گروه شاهد كمتر بود(P<0.0001) . ميانگين حدت ديد سه بعدي در گروه مورد، پس از اصلاح با عينك، تفاوت معني داري با گروه شاهد نداشت. اصلاح تمام انواع عيوب انكساري (به جز آنيزومتروپي) با عينك، باعث بهبود حدت ديد سه بعدي به حدود طبيعي شد. در كودكان گروه مورد، تحليل خطي رابطه بين حدت بينايي چشم ضعيفتر با حدت ديد سه بعدي، نتيجه معني داري نداشت r=-0.12)، (P=0.23.
نتيجه گيري: حدت ديد سه بعدي در كودكان داراي عيوب انكساري، كاهش بارزي دارد. اين اثر در كودكان آنيزومتروپ، شديدتر است. ممكن است بتوان از آزمونهاي اندازه گيري حدت ديد سه بعدي به عنوان روشي براي غربالگري عيوب انكساري در كودكان استفاده كرد.

 نسخه قابل چاپ