بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين اثر ترابكولكتومي بر ايجاد يا پيش رفت كدورت عدسي در مبتلايان به گلوكوم.
روش پژوهش: اين كارآزمايي باليني شاهددار (controlled clinical trial) بر روي 82 چشم از 41 بيمار مبتلا به گلوكوم با مراجعه متوالي (consecutive) و مسن تر از 50 سال انجام شد. بيماراني وارد مطالعه شدند كه يك چشم آن ها نياز به ترابكولكتومي داشت و چشم ديگر با دارو تحت كنترل بود. چشم هاي نيازمند ترابكولكتومي، به عنوان گروه درمان (41 چشم) و چشم هاي مقابل به عنوان شاهد (41 چشم) درنظر گرفته شد. بعد از ترابكولكتومي، پيش رفت كدروت عدسي با 3 معيار شامل كاهش ديد و افزايش كدورت عدسي نسبت به قبل از جراحي و نسبت به چشم مقابل، با روش عكس برداري و نمره گذاري LOCS III ارزيابي شد.
يافته ها: بيماران شامل 22 مرد (53.7 درصد) و 19 زن (46.3 درصد) بودند كه متوسط سني آن ها 62.5±9.3 سال بود. افزايش يا پيدايش كدورت عدسي در چشم عمل شده نسبت به قبل از ترابكولكتومي، هم براساس عكس برداري (P<0.05) و هم طبق نمره گذاري (P=0.01) LOCS III از نظر آماري معني دار بود. افزايش يا پيدايش كدروت عدسي نسبت به چشم مقابل براساس نمره گذاري (P<0.005) LOCS III و افت ديد (P=0.02) از نظير آماري معني دار بود ولي براساس عكس برداري معني دار نبود (P=0.07).
نتيجه گيري: جراحي ترابكولكتومي باعث پيدايش يا افزايش كدورت عدسي براساس LOCS III و معيار افت ديد مي شود ولي هرنوع كدورت عدسي لزوماً در همه بيماران با كاهش ديد همراه نيست.

 نسخه قابل چاپ