بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين شيوع انواع عوارض در دو روش پگ گذاري (pegging) هيدروكسي آپاتيت از نوع پلي كربنات و نوع تيتانيوم.
روش پژوهشي: مطالعه به روش مجموعه موارد مداخله اي (interventional case series) بر روي اطلاعات موجود در پرونده هاي بيماراني كه براي آن ها يك نوع پگ (peg) پلي كربنات يا تيتانيوم كارگذاشته شده بود، انجام گرديد. بيماراني كه دست كم به مدت 6 ماه پي گيري شده بودند، وارد مطالعه گرديدند.
يافته ها: تعداد 153 بيمار شامل 96 مرد (62.7 درصد) و 57 زن (37.3 درصد) مورد مطالعه قرار گرفتند. سن متوسط بيماران 27.7 سال (59-6 سال) بود. جنس پگ در 88 مورد 57.5) درصد) پلي كربنات و در 65 مورد (42.5 درصد) تيتانيوم بود. حداقل يك يا چند عارضه در 59 بيمار (38.6 درصد از كل) وجود داشت كه شامل 41 بيمار در گروه داراي پگ پلي كربنات (46.6 درصد) و 18 بيمار در گروه داراي پگ تيتانيوم (27.7 درصد) بودند(p=0.018) . در گروه پلي كربنات 10 نوع عارضه و در گروه تيتانيوم 5 نوع عارضه ايجاد شده بود. شيوع بافت گرانوليشن، ترشح، رشد بيش از حد ملتحمه(over growth of conjunctiva)  و بيرون زدگي پگ (page falling out) در گروه پلي كربنات به ترتيب 35، 23، 13 و 9.6 درصد و در گروه تيتانيوم 15، 5، 1.5 و صفر درصد بوده است. سه عارضه آخر به صورت معني داري در گروه تيتانيوم كم تر از گروه پلي كربنات بوده اند. بافت گرانوليشن، عارضه شايع در هر دو گروه بود. شيوع 2 يا چند عارضه در گروه پلي كربنات 28.4) درصد) بيش تر از گروه تيتانيوم (7.7 درصد) بوده است(p=0.03) . خارج كردن پگ براي درمان عوارض، در 11 مورد از 41 بيمار دچار عارضه (26.8 درصد) در گروه پلي كربنات و در 2 مورد از 18 بيمار دچار عارضه (11.1 درصد) و در گروه تيتانيوم انجام شد(p=0.03) .
نتيجه گيري: هر دو نوع پگ (پلي كربنات و تيتانيوم) با عوارضي همراهند كه در مورد تيانيوم از ميزان و شدت كم تري برخوردار است و نياز به مداخله جراحي و خارج ساختن پگ براي درمان عوارض، در گروه پگ تيتانيوم كم تر مي باشد. به نظر مي رسد كه پگ تيتانيوم جايگزين مناسبي براي پگ كربنات باشد. پيشنهاد مي شود كه مطالعاتي در رابطه با پيش گيري و درمان بافت گرانولوما بعد از پگ گذاري انجام شود.

 نسخه قابل چاپ