بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين نتايج درماني و عوارض بلفاروتومي و تارسوتومي در آنتروپيون سيکاتريسي پلک فوقاني و مقايسه دو روش در مراجعه کنندگان به بيمارستان امام حسين (ع) طي سال هاي 82 – 1381.

روش پژوهش: تحيقي به روش کارآزمايي باليني تصادفي شده (randomized clinical trail) بر روي مبتلايان به آنتروپيون سيکاتريسي با شدت متوسط در پلک فوقاني انجام شد. بيماران به طور تصادفي در دو گروه بلفاروتومي و تارسوتومي قرار گرفتند و طي يک دوره 6 ماهه، از نظر ميزان موفقيت عمل جراحي (عدم تماس لبه پلک و مژه با قرنيه) و عوارض، پي گيري شدند.

يافته ها: تحقيق بر روي 60 پلک فوقاني از 37 بيمار (10 مرد و 27 زن) انجام شد که 30 پلک تحت عمل جراحي بلفاروتومي و 30 پلک تحت تارسومتي قرار گرفتند. متوسط سن در گروه بلفاروتومي 7±7/68 سال و در گروه تارسوتومي 14+2/61 سال بود (3/0=P). علت همه موارد آنتروپيون، تراخم بود. ميزان موفقيت عمل جراحي در گروه بلفاروتومي 3/93 درصد و در گروه تارسوتومي 7/96 درصد بود (5/0=P). از نظر عوارض فقط عارضه دندانه دار شدن (notching) پلک در گروه بلفاروتومي بيش تر بود (7/16 درصد در مقابل صفر) ولي از نظر ساير عوارض، از جمله ميزان عود و عفونت زخم، کم اصلاحي، گرانوليشن پيوژنيک و تريکيازيس، اختلاف معني داري بين دو گروه وجود نداشت.

نتيجه گيري: عمل جراحي بلفاروتومي و تارسوتومي در آنتروپيون سيکاتريسي با شدت متوسط پلک فوقاني، موفقيت زيادي دارند و با توجه به اين که تارسوتومي ساده تر است و نياز به برش پوست ندارد؛ مي تواند به عنوان روش ارجح در درمان آنتروپيون سيکاتريسي متوسط پلک فوقاني مطرح باشد.

 نسخه قابل چاپ