بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه بي حسي موضعي به روش پارابولبار (زيرتنوني) و بدون استفاده از سوزن با بي حسي موضعي به روش رتروبولبار، از نظر اثربخشي و امنيت، درعمل جراحي آب مرواريد به روش خارج كپسولي.
روش پژوهش: يك مطالعه آينده نگر تصادفي شده نيمه كور بر روي 66 چشم از 66 بيمار مبتلا به آب مرواريد سني كانديد عمل جراحي آب مرواريد به روش خارج كپسولي+ كارگذاري لنز داخل چشمي انجام شد. بي حسي موضعي در 35 بيمار به روش رتروبولبار و در 31 بيمار به روش پارابولبار (زير تنوني) انجام شد. بلافاصله قبل از تزريق و در فواصل 1،5 ، 15 و 30 دقيقه پس از تزريق اندازه گيري شد و با سه درجه بيان گرديد. ميزان درد با نشان دادن خط كش 10 درجه اي به بيمار (بلافاصله پس از تزريق)، سنجيده شد. بي حسي موضعي به روش پارابولبار توسط كانولاي داخل سياهرگي شماره 22 از جنس پلي تترافلورواتيلن (PTFE) و طول 25 ميلي متر انجام شد.
يافته ها: آكينزي در زمانهاي 1،5 ،15 و 30 دقيقه پس از تزريق، در گروه پارابولبار به طور معني داري بهتر (كامل تر) از گروه رتروبولبار بود. فشار داخل چشمي در زمانهاي 1، 5، 15 و 30 دقيقه پس از تزريق به طور معني داري در گروه پارابولبار بالاتر از گروه رتروبولبار بود. درد حين تزريق تفاوت معني داري بين دو گروه نداشت. عوارض عمده اي در جريان مطالعه مشاهده نشد. ورم ملتحمه (كموزيس) در 32 درصد موارد و خون ريزي در محل پريتومي در 95 درصد موارد، عوارض مشاهده شده در گرو پارابولبار بودند كه مشكلي حين عمل ايجاد نكردند.
نتيجه گيري: در بي حسي موضعي به روش پارابولبار نسبت به روش رتروبولبار، آكينزي سريعتر و كامل تر ايجاد مي شود. اين روش سبب افزايش بيشتر فشار چشم مي گردد كه بايد در بيماران داراي اختلال جريان خون چشم، درنظر گرفته شود. روش پارابولبار بدون استفاده از سوزن، روشي با كارآيي و ضريب ايمني بالا در جراحي آب مرواريد است.

 نسخه قابل چاپ