بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين ميزان كدورت كپسول خلفي (PCO) متعاقب كارگذاري لنزهاي داخل چشمي يك قطعه اي از نوع آكريليك آب دوست با لبه اپتيكي قايمه و PMMA با لبه اپتيكي گرد و مقايسه آن بين دو لنز.
روش پژوهش: اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني تصادفي شده بر روي 74 چشم از 74 بيمار مبتلا به آب مرواريد سني در بيماران بالاي 50 سالي كه مشكل چشمي ديگري نداشتند، انجام شد. براي بيماران به طور تصادفي لنزهاي اكريليك آب دوست يا PMMA كارگذاشته شد. جراحي ها به روش فيكوامولسيفيكيشن استاندارد و توسط يك جراح (ح.م.ر) انجام شدند. همه بيماران حداقل 9 ماه پيگيري شدند. اندازه گيري PCO براساس ارزيابي رتروايلومينيشن در معاينه با اسليت لمپ و بهترين ديد اصلاح شده (BCVA) صورت گرفت. قطر كپسولوركسيس، التهاب چشم طي 2 هفته بعد از عمل و ميزان PCO و BCVA در 6 ماه و 9 ماه بعد از عمل، اندازه گيري بين دو لنز مقايسه شدند. از آزمون هاي آماريMann-Whitney  وt-test  براي تحليل آماري استفاده شد.
يافته ها: از 74 بيماري كه وارد مطالعه شدند، 56 بيمار شامل 28 نفر درهر گروه ، داراي پيگيري و ارزيابي كامل بودند. متوسط سن بيماران67.6±7.7  سال بود. PCO بارز از نظر بينايي (درجه 3 يا 4) در 6 ماه بعد از عمل، در 2 بيمار از گروه آكريليك (7.1 درصد) و 8 بيمار از گروه PMMA (28.6 درصد) (P=0.001) و در 9 ماه بعد از عمل، در 4 بيمار از گروه آكريليك (14.3 درصد) و 11 بيمار از گروه PMMA (39.3 درصد) (P=0.04) وجود داشت. كپسولوتومي با ليزر ياگ در يك چشم از گروه آكريليك (3.6 درصد) و 3 چشم از گروه PMMA (10.7 درصد) انجام شد (P=0.61). هيچ ارتباط معني داري بين سن يا قطر كپسولوركسيس با PCO، در گروه ها و در مجموع وجود نداشت.
نتيجه گيري: لنزهاي آكريليك آب دوست با لبه اپتيكي قايمه نسبت به لنزهاي PMMA با لبه اپتيكي گرد، PCO كم تري ايجاد مي كنند كه مي تواند مربوط به جنس و يا طراحي آنها باشد.

 نسخه قابل چاپ