بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين عوامل موثر بر وضعيت بينايي، چسبيدن نهايي شبكيه و حفظ چشم در جراحات باز چشمي در بيماران مراجعه كننده به مركز آموزشي - درماني امام حسين (ع) طي مهر 1379 تا بهمن 1381.
روش پژوهش: بيماراني كه طي مدت مورد بررسي، با جراحت باز چشمي مراجعه نمودند؛ وارد مطالعه شدند. موارد داراي پي گيري كم تر از 6 ماه، سابقه عمل جراحي داخل چشمي يا بيماري شبكيه اي قبل از ضربه و عدم امكان همكاري براي معاينات مثل بيماران در حالت اغما و كودكان، از مطالعه حذف شدند. عوامل جنس، سن، چشم مبتلا، ديد اوليه هنگام مراجعه، نقص آوران مردمكي (APD)، اندازه و محل پارگي، هايفما، كدورت عدسي، پرولاپس عنبيه، پرولاپس زجاجيه، خون ريزي زجاجيه، جداشدگي شبكيه، جسم بيگانه داخل چشمي، نوع جراحت و نقش ويتركتومي، ازنظر تاثير منفي برديد نهايي، وضعيت چسبيدن نهايي شبكيه و حفظ چشم، مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته ها: طي مدت مورد نظر، 138 چشم از 137 بيمار مراجعه كننده، داراي آسيب هاي باز چشمي بودند كه از اين تعداد، 116 چشم از 116 بيمار شامل 93 مرد (80.2 درصد) و 23 زن (19.8 درصد)، واجد شرايط مطالعه بودند. در 16 چشم (14 درصد) به علت آسيب شديد، ظرف 2 هفته اول، جراحي انوكليشن انجام شد. ديد اوليه اصلاح شده پايين، جداشدگي شبكيه و ويتركتومي عميق، به عنوان عوامل افزايش دهنده احتمال ديد نهايي بدتر از20.200 تعيين شدند.APD مثبت و ويتركتومي عميق، به عنوان عوامل منفي موثر بر وضعيت نهايي چسبيدن شبكيه شناخته شدند. ديد اوليه اصلاح شده كم تر از 20.300، اندازه پارگي بيش از 10 ميلي متر، پارگي قرنيه اي - صلبيه اي، پارگي صلبيه، پرولاپس زجاجيه، خونريزي زجاجيه، جداشدگي شبكيه، نوع ضربه به غيراز ضربه نامشخص نيزبه عنوان عوامل منفي موثر بر حفظ چشم مشخص گرديدند.
نتيجه گيري: ديد اوليه پايين، جداشدگي شبكيه و نياز به ويتركتومي عميق، پس از وقوع جراحت چشمي باز، موجب افزايش پيامد ديد نهايي كم تر از 20.200 مي شوند؛ APD مثبت و نياز به ويتر كتومي عميق، موجب افزايش پيامد عدم چسبيدن نهايي شبكيه مي گردند و ديد اوليه پايين، بزرگتر بودن اندازه پارگي، پارگي صلبيه اي، جداشدگي شبكيه و ضربه نافذ و غير نافذ نيز موجب افزايش پيامد تخليه چشم مي شوند.