بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين نتايج بينايي و عوارض دراز مدت پيوند نفوذي قرنيه در بيماران مبتلا به قوز قرنيه.
روش پژوهش: مطالعه بر روي اطلاعات موجود بيماراني انجام شد كه بين سالهاي 82-1372 در مركز چشم پزشكي شهيد صدوقي يزد تحت عمل پيوند نفوذي قرنيه قرارگرفتند. بهترين ديد اصلاح شده (BCVA)، روش اصلاح ديد پس از عمل، نوع بخيه، كراتومتري و ميزان وقوع دفع پيوند در ماه 12 و 18 پيگيري، مورد بررسي و واكاوي (آناليز) آماري قرار گرفتند.
يافته ها: در اين مدت 84 مورد پيوند قرنيه در 72 بيمار انجام شد. BCVA بين ماههاي 12 و18 پس از پيوند از 20.40 به 20.30 افزايش يافت. (P<0.0001) ميانگين رفركشن كروي در پايان ماه 12 پيگيري، 4.81- ديوپتري بود. در آخرين زمان پيگيري، BCVA در 71.4 درصد يا بيش تر بود و 65.5 درصد چشم ها با عينك، اصلاح ديد پيدا كردند. ميانگين كراتومتري قرنيه قبل از عمل 52±2.3 ديوپتر و در 73.8 درصد موارد 52 ديوپتر يا بيش تر بود. ميانگين كراتومتري قرنيه، يک هفته پس از عمل، 46±2.5 ديوپتر بود. تنها عامل موثر برآستيگماتيسم بعد از عمل، اختلاف اندازه دهنده - گيرنده بود. در 26 درصد موارد، دفع آلوگرافت و در 2 مورد، نارسايي گرافت به علت واكنش آلوگرافت روي داد. به طور كلي در 19 درصد موارد، جراحي كراتورفركتيو انجام شد. در آخرين پيگيري، معادل كروي-2.5±1.15  ديوپتر و آستيگماتيسم قرنيه3.8±1.9  ديوپتر بود. ميانگين معادل كروي عيب انكساري در گروه اختلاف اندازه 0.25 ميلي متر (-3.1±2.5 ديوپتر) از گروه اختلاف اندازه 0.5 ميلي متر (-4.2±2.8 ديوپتر) كمتر بود(P<0.001).
نتيجه گيري: پيوند نفوذي قرنيه، درمان مناسب قوز قرنيه است و شمار بالايي از بيماران براي بهبود ديدشان پس از پيوند، نياز به اصلاح اپتيكي دارند. اختلاف اندازه 0.25 ميلي متر، معادل كروي نهايي را كاهش مي دهد.

 نسخه قابل چاپ