بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه بيماران مبتلا به آب مرواريد با و بدون سودواکسفوليشن از نظر سطح هوموسيستين پلاسما.
روش پژوهش: در اين مطالعه مورد - شاهدي، 29 فرد مبتلا به آب مرواريد و سودواکسفوليشن (15 زن و 14 مرد) و 29 فرد مبتلا به آب مرواريد بدون سودواکسفوليشن (16 زن و 13 مرد) از نظر سطح هوموسيستين پلاسمايي با استفاده از روش کروماتوگرافي مقايسه شدند. نسبت شانس (OR) به همراه حدود اطمينان 95 درصد (CI_%95) براي غلظت بالاي هوموسيستين سرم تعيين گرديد.
يافته ها: ميانگين سن بيماران در گروه سودواکسفوليشن 68.9±13.9 سال و در گروه بدون سودواکسفوليشن 63.1±12.6 سال بود (P=0.69). ميانگين هوموسيستين پلاسمايي در بيماران مبتلا به سودواکسفوليشن 21.08±11.72 mmol/l و در گروه بدون سودواکسفوليشن 13.20±4.23 mmol/l بود (P=0.001) که در هر دو جنس در گروه سودواکسفوليشن بالاتر بود. هم چنين در گروه مبتلا به سودواکسفوليشن، ميانگين هوموسيستين در مردان بيش تر از زنان بود (P=0.001). در گروه سودواکسفوليشن 56.6 درصد و در گروه بدون سودواکسفوليشن 13.8 درصد بيماران دچار هايپرهوموسيستينمي بودند (P=0.001 و CI_%95: 2.44-32.12 و OR=8.85).
نتيجه گيري: هوموسيستين بدون همراهي با آب مرواريد نيز در همراهي با سودواکسفوليشن ديده مي شود.

 نسخه قابل چاپ