بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين پيامدهاي بينايي و عوارض جراحي آب مرواريد با و بدون برداشتن کپسول خلفي و ويترکتومي قدامي در کودکان 15-10 ساله.
روش پژوهش: هفده چشم از 12 کودک 15-10 ساله مبتلا به آب مرواريد مادرزادي يا تکاملي، به طور تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. براي گروه اول (8 چشم) لنزکتومي، کپسولوتومي خلفي، ويترکتومي قدامي و کارگذاري لنز داخل چشمي اتاق خلفي (PCIOL) و براي گروه دوم (9 چشم) لنزکتومي و کارگذاري PCIOL بدون برداشتن کپسول خلفي و ويترکتومي انجام شد. بيماران حداقل 6 ماه پي گيري شدند. IOL در همه موارد از جنس آکريليک هيدروفوب بود.
يافته ها: متوسط سن بيماران در زمان جراحي 12.3±1.5 سال (10 تا 15 سال) بود. بيماران به مدت 18.7±11.2 ماه (6 تا 36 ماه) پي گيري شدند. ميانگين بهترين ديد اصلاح شده (BCVA) قبل از جراحي در گروه ويترکتومي 1.0±0.4 لوگمار و در گروه غيرويترکتومي 0.8±0.5 لوگمار بود (P=0.5). ميانگين BCVA بعد از جراحي در گروه ويترکتومي 0.1±0.1 لوگمار و در گروه غيرويترکتومي 0.2±0.4 لوگمار بود (P=0.3). کدورت  کپسول خلفي در 3 چشم در گروه غيرويترکتومي مشاهده شد ولي با توجه به خفيف بودن کدورت محل بينايي، به کپسولوتومي با ليزر نياز نشد.
نتيجه گيري: اگر چه لنزکتومي همراه با کپسولوتومي خلفي و ويترکتومي قدامي در کودکان 15-10 ساله روشي امن مي باشد ولي انجام آن به نظر ضروري نمي رسد.

 نسخه قابل چاپ