بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين ميزان اثر جراحي ماهيچه هاي راست افقي بر حدت بينايي و وضعيت سر و شاخص هاي الکترونيستاگموگرافيک در مبتلايان به نيستاگموس مادرزادي.
روش پژوهش: مطالعه بر روي 58 بيمار مبتلا به نيستاگموس مادرزادي که طي 3 سال به مرکز ما مراجعه نمودند؛ انجام شد. بيماران بر اساس وضعيت، به سه گروه تقسيم شدند: گروه اول (29 بيمار)، انحراف سر کم تر از 20^o، ديد دو چشمي کم تر از 20.30 و انحراف چشم کم تر از 30 پريزم ديوپتر داشتند که در آن ها هر 4 ماهيچه راست افقي رسس شدند (گروه 4 رکتوس). گروه دوم (23 بيمار)، انحراف سر کم تر از 20^o، ديد دو چشمي کم تر از 20.30 و انحراف چشم بيش تر از 30 پريزم ديوپتر داشتند که در آن ها فقط دو ماهيچه راست افقي رسس شدند (گروه 2 رکتوس). گروه سوم (6 بيمار) که انحراف سر بيش از 20^o داشتند؛ با هر مقدار ديد دو چشمي يا تروپيا که تحت عمل Kestenbaum-Anderson قرار گرفتند.
يافته ها: ميانگين سني بيماران در زمان جراحي 9.1±18.7 سال (48-5 سال) و ميانگين مدت پي گيري بيماران 7.4±17.5 ماه (36-6 ماه) بود. حدت بينايي در هر سه گروه افزايش يافت ولي تنها در گروه 2 رکتوس، از نظر آماري معني دار بود (P=0.0001). سرعت و دامنه امواج نيستاگموس در هر سه گروه کاهش يافتند اما اين کاهش فقط در گروه 4 رکتوس معني دار بود P=0.02) براي سرعت و P=0.04 براي دامنه امواج). تغيير مختصري به سمت نزديک بيني در دو گروه رسس ماهيچه هاي راست و تغيير مختصري به سمت دوربيني در گروه Kestenbaum-Anderson مشاهده شد. بهبود زاويه انحراف در گروه 2 رکتوس و تغييرات وضعيت غيرطبيعي سر در گروه Kestenbaum-Anderson معني دار بودند (P<0.001).
نتيجه گيري: رسس ماهيچه هاي راست در بيماران مبتلا به نيستاگموس مادرزادي مي تواند باعث بهبود ديد و انحراف چشم و وضعيت غيرطبيعي سر شود. شاخص هاي شدت نيستاگموس به ويژه در رسس هر چهار ماهيچه و ديد به ويژه در رسس هر دو ماهيچه بهبود نشان مي دهد و موارد شديدتر وضعيت غيرطبيعي سر، نياز به جراحي Kestenbaum-Anderson دارند.

 نسخه قابل چاپ