بانک مقالات بینایی

هدف: ارزيابي تاثير و عوارض ترموتراپي ترنس پوپيلاري (TTT) در بيماران مبتلا به استحاله اگزوداتيو وابسته به سن ماکولا.
روش پژوهش: اين مطالعه بر روي 20 چشم از 17 بيمار انجام شد. تشخيص بيماري بر اساس معاينه ته چشم و آنژيوگرافي صورت گرفت. TTT، با استفاده از ليزر ديود با طول موج 810 نانومتر، وسعت پرتو 2.5 تا 4 ميلي متر و طول مدت 60 ثانيه با قدرت 300 تا 600 ميلي وات انجام شد. بيماران يک هفته، 6 هفته، يک ماه، 3 ماه و 6 ماه پس از PTT و سپس سالانه بر حسب نياز، معاينه شدند. بيماراني که پس از 6 هفته علايم باليني به همراه نشت در آنژيوگرافي داشتند، جهت ادامه درمان با ساير روش هاي درماني به مراکز ديگر ارجاع مي شدند.
يافته ها: بيماران شامل 10 مرد و 7 زن با ميانگين سني 9.8±70.7 سال (84-50 سال) بودند. بهترين ديد اصلاح شده (BCVA) قبل از درمان بين 20.50 تا 20.1300 بود. بعد از TTT، پس رفت نشت چه از نظر باليني و چه از نظر آنژيوگرافي به همراه بهبود يا ثابت ماندن BCVA، از نظر آماري معني دار نبود (P=0.14). در 2 بيمار خون ريزي زجاجيه، در 2 بيمار خون ريزي زير شبکيه در اطراف عصب بينايي و در يک بيمار اينفارکت ماکولا ديده شد. در آخرين پي گيري، 7 چشم (35 درصد) دچار اسکار فيبروتيک زير شبکيه اي و 11 چشم (55 درصد) دچار آتروفي کوريورتينال شدند. در BCVA مبتلايان به اسکار و آتروفي، تفاوت معني داري ديده نشد (P=0.91). افرادي داراي BCVA اوليه 20.60 يا بهتر، BCVA نهايي کم تري داشتند (P=0.03).
نتيجه گيري: تعيين مرز بي خطر قدرت ليزر در اين مطالعه ميسر نشد. حدت بينايي بيماران پس از TTT نسبت به قبل از آن، يا ثابت مانده و يا کم تر شده بود. اگر چه پرتو ليزر توان انسداد عروق جديد مشيميه را دارد ولي به نظر نمي آيد که تاثيري در جلوگيري از پيدايش اسکار زير شبکيه اي يا آتروفي کوريورتينال داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ