بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه اثربخشي سه داروي گرانيسترون، متوكلوپراميد و دگزامتازون در پيش گيري از وقوع تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي كاتاراكت.
روش پژوهش: 60 بيمار كانديد جراحي كاتاراكت با محدوده سني 80-45 سال و كلاس I ASA و II در يك كارآزمايي باليني از نظر اثربخشي داروهاي ضدتهوع مورد مقايسه قرار گرفتند. بيماران به صورت تصادفي به سه گروه 20 نفره تقسيم شدند و القاي بي هوشي در هر سه گروه با يك روش و يا داروهاي يكسان صورت گرفت. به يك گروه از بيماران گرانيسترون mg 1 وريدي در پايان عمل جراحي، به گروه ديگر متوكلوپراميدmg/kg 0.2 وريدي (حداكثر mg 10) در پايان عمل جراحي و به گروه سوم دگزامتازون mg0.15ژوريدي (حداكثر mg 0.8) پيش از شروع جراحي تجويز گرديد. سه گروه فوق طي 24 ساعت پس از عمل در فواصل زماني مشخص از نظر بروز تهوع و استفراغ بررسي شدند.
يافته ها: فراواني تهوع و استفراغ در طول 6 ساعت اول پس از عمل در گروه گرانيسترون 5 درصد، در گروه متوكلوپراميد 35 درصد و در گروه دگزامتازون 15 درصد بود. در اين ميان تنها بين گروه گرانيسترون و متوكلوپراميد از نظر آماري اختلاف معني داري وجود داشت (P=0.01). فراواني تهوع و استفراغ با شروع ديررس (6 تا 24 ساعت) در گروه گرانيسترون 5 درصد، در گروه متوكلوپراميد 30 درصد و در گروه دگزامتازون صفر بود كه اين اختلاف از نظر آماري معني دار بود (P<0.01).
نتيجه گيري: گرانيسترون در پيش گيري از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي كاتاراكت نسبت به متوكلوپراميد موثرتر است. هم چنين گرانيسترون و دگزامتازون نسبت به متوكلوپراميد در پيش گيري از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي كاتاراكت در مرحله ديررس اثربخشي بهتري دارند.

 نسخه قابل چاپ