بانک مقالات بینایی

هدف: هدف از انجام اين مطالعه مقايسه روش واكنش زنجيره اي پليمراز (PCR) با روش هاي معمول ميكروب شناسي آزمايشگاهي عفونت قارچي قرنيه مي باشد.
روش ها: اين مطالعه مقطعي در بيمارستان آموزشي درماني خليلي شيراز از سال 1385 تا 1387 انجام گرديد. 38 نفر از بيماران مشكوك به عفونت قارچي قرنيه وارد مطالعه شدند و تحت معاينات كامل چشم قرار گرفتند. سپس بررسي هاي آزمايشگاهي شامل تهيه اسمير، مشاهده مستقيم به وسيله رنگ آميزي گرم، گيمسا و KOH و كشت تراشه هاي قرنيه و PCR بر روي نمونه هاي قرنيه انجام شد.
يافته ها: از 38 بيماري كه طبق معاينات باليني مشكوك به عفونت قارچي قرنيه بودند، بر اساس يافته هاي مثبت كشت، رنگ آميزي هاي مختلف، تكنيك PCR و پاسخ به درمان هاي ضدقارچ، عفونت قارچي قرنيه در 25 بيمار 68.5) درصد) تاييد شد. رنگ آميزي نمونه ها و مشاهده با ميكروسكوپ نوري در 10 بيمار 40) درصد) مثبت و در 15 بيمار 60) درصد) منفي بود. نتايج كشت قارچ در 6 مورد 24) درصد) مثبت و در 19 مورد 76) درصد) منفي بود. نتايج PCR براي قارچ در 17 مورد 68) درصد) مثبت و در 8 مورد 32) درصد) منفي بود. در 4 بيمار 16) درصد) تمام نتايج آزمايشگاهي شامل اسمير، كشت، هيستوپاتولوژي و PCR منفي بود ولي بيمار به درمان هاي ضدقارچي پاسخ باليني مناسبي داد.
نتيجه گيري: روش PCR در مقايسه با روش هاي معمول آزمايشگاهي در تشخيص عفونت قارچي قرنيه حساسيت بيش تري دارد و يك روش ارزشمند و سريع در تشخيص اين نوع عفونت مي باشد.

 نسخه قابل چاپ