بانک مقالات بینایی

هدف: بررسي وضعيت انکساري و آنيزومتروپي بيماران مبتلا به انسداد مادرزادي مجراي اشکي (CNLDO) يک طرفه کانديد عمل جراحي.
روش پژوهش: در اين تحقيق توصيفي آينده نگر، بيماران مبتلا به انسداد مادرزادي مجراي اشکي يک طرفه و کانديد عمل جراحي طي مدت دو سال (88-1386) وارد مطالعه شدند. پس از القاي بي هوشي عمومي، بيماران مورد معاينه قرار گرفتند و رفرکشن سيکلوپلژيک در هر دو چشم ثبت شد. سپس بر حسب سن بيمار و مرحله بيماري، جراحي مورد نياز بر روي سيستم اشکي (سونداژ، لوله گذاري يا داکريوسيستورينوستومي) صورت گرفت. در صورتي که بيش از يک عمل جراحي مورد نياز بود، تنها مقادير حاصل از اولين بيهوشي مورد بررسي قرار گرفت. عيوب انکساري دو چشم مقايسه و حداقل اختلاف بين دو چشم معادل 0.5 ديوپتر از نظر باليني ارزشمند محسوب گرديد.
يافته ها: تعداد 94 کودک با ميانگين سني 20.4±25.4 ماه (محدوده سني 6 ماه تا 10 سال) وارد مطالعه شدند. در همه افراد چشم مبتلا با چشم سالم طرف مقابل به عنوان شاهد مقايسه شد. با افزايش سن، شيوع علايم ناشي از CNLDO از جمله اشک ريزش و ترشحات چرکي بيشتر بود؛ البته اين ارتباط از نظر آماري معني دار نگرديد (r=0.005 و P=0.27). معادل کروي عيب انکساري در چشم هاي مبتلا در 78 چشم (83 درصد) دوربين، در 8 چشم (8.5 درصد) نزديک بين و در 8 چشم (8.5 درصد) مشاهده شد. فراواني آنيزومتروپي بيش از 0.5 ديوپتر 25 درصد، کم تر از 0.5 ديوپتر 43 درصد و فاقد آنيزومتروپي 32 درصد محاسبه گرديد. به ازاي هر ماه افزايش سن، ميانگين تفاوت اسفر ميان دو چشم 0.007 ديوپتر بيشتر بود (P=0.019). در رابطه با سيلندر تغييرات اختلاف دو چشم منفي و غير معني دار (P=0.291) و از نظر عيب انکساري معادل کروي اين تفاوت مثبت و غير معني دار بود (P=0.137). با افزايش سن مراجعه، تعداد جراحي هاي مورد نياز افزايش مي يافت (r=0.297 و P=0.004).
نتيجه گيري: در بيماران مبتلا به انسداد يک طرفه مجراي اشکي مادرزادي با توجه به پيشرفت اختلاف عيب انکساري چشم مبتلا و غير مبتلا با افزايش سن و همچنين افزايش تعداد اعمال جراحي اصلاحي در سنين بالاتر، درمان به موقع آنيزومتروپي به ويژه آنيزوهيپرمتروپي از اهميت به سزايي برخوردار است. در سنين بالاتر درمان ناموفق تر و دشوارتر خواهد بود و احتمال ايجاد تنبلي چشم نيز بيشتر مي باشد.

 نسخه قابل چاپ