پاسخ به:بانک مقالات بینایی
دوشنبه 5 تیر 1391 9:56 PM
6 : بينا زمستان 1390; 17(2 (پي در پي 67)):139-147. |
|
ارزيابي ميزان هم خواني مقادير توموگرافيک قرنيه در دستگاه هاي گاليله، ارب اسکن II و توپوگرافي بر اساس پلاسيدو |
|
كريميان فريد,فيضي سپهر*,فرامرزي امير,عموهاشمي نسيم,دوزنده آزاده,ياسري مهدي |
|
* تهران، پاسداران، بوستان نهم، خيابان پايدارفرد (خيابان امير ابراهيمي)، پلاك 23، مركز تحقيقات چشم |
|
هدف: ارزيابي ميزان هم خواني در اندازه گيري كراتومتري و برآمدگي مرکزي سطوح قدامي و خلفي قرنيه بين دستگاه هاي گاليله، ارب اسكن II و توپوگرافي بر اساس پلاسيدو.
روش پژوهش: در اين مطالعه آينده نگر مقايسه اي، 184 چشم از 92 بيمار كه داوطلب جراحي عيوب انکساري بوده و به طور هم زمان به وسيله دستگاه هاي گاليله، ارب اسكن II و توپوگرافي بر اساس پلاسيدو مورد بررسي قرار گرفته بودند، مقايسه شدند. مقادير كراتومتري و يافته هاي نقشه هاي سطوح قدامي و خلفي قرنيه با استفاده از آزمون هاي آناليز واريانس و t زوجي مورد تحليل آماري قرار گرفتند.
يافته ها: ميانگين مقادير كراتومتري با دستگاه هاي گاليله، ارب اسكن و توپوگرافي قرنيه به ترتيب 44.30±1.49 ديوپتر، 44.11±1.47 ديوپتر و 44.60±1.56 ديوپتر بود. حداكثر ميانگين اختلاف بين 3 دستگاه در ميزان sim K و آستيگماتيسم كمتر از 0.5 ديوپتر حاصل شد. در ارزيابي بهترين کره منطبق شده (BFS) قدامي و خلفي، هم خواني بين گاليله و ارب اسكن II به ترتيب 0.96 و 0.95 محاسبه شد. حداكثر برآمدگي قسمت مركزي قدام قرنيه اندازه گيري شده توسط ارب اسكن II و گاليله، به ترتيب 9.17±5.1 ميكرومتر و 3.2±1.78 ميکرومتر بود. حداکثر فرورفتگي قسمت مرکزي سطح خلفي قرنيه به وسيله ارب اسکن II و گاليله به ترتيب 33.84±9.33 و 6.81±3.78 ميکرومتر حاصل شد.
نتيجه گيري: با وجود اختلاف معني دار در متوسط مقادير کراتومتري، مي توان از هر يک از اين سه روش براي اندازه گيري اين متغيرها استفاده کرد، زيرا اين اختلاف ها از نظر باليني معني دار نمي باشند. اما در تعيين حداکثر برآمدگي سطح قدامي و خلفي بين مقادير به دست آمده توسط گاليله و ارب اسکن، تفاوت بسياري وجود دارد.
|
|
كليد واژه: |
|
|
نسخه قابل چاپ
|