هدف: ارزيابي تاثير استرس پريزماتيک عمودي بر سيگنال هاي پتانسيل بر انگيخته بينايي دو چشمي در فرکانس هاي فضايي مختلف.
روش پژوهش: با استفاده از الگوهاي تحريکي شطرنجي که در دو فرکانس فضايي پايين معادل 0.48 سيکل بر درجه و متوسط معادل 2.18 سيکل بر درجه با فرکانس زماني 4 هرتز معکوس مي شدند، تاثير افزايش استرس بينايي ناشي از منشور عمودي در سه مرحله با منشورهاي 1 و 2 و 3 ديوپتري و يک بار هم بدون اين استرس (4 مرتبه) بر پاسخ هاي برانگيخته بينايي مطالعه گرديد. اين طرح بر روي 23 شرکت کننده (11 مرد و 12 زن) با دستگاه بينايي طبيعي (پريزم ورژنس عمودي و ديد بعد طبيعي) انجام شد. در همه شرکت کنندگان دامنه و زمان تاخير مولفه هاي P100 ،N75 و N135 در استرس هاي پريزماتيک عمودي مختلف ايجاد شده، اندازه گيري شدند. براي مقايسه ميانگين دامنه و زمان تاخير در استرس هاي پريزماتيک عمودي مختلف، روش آماري تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر استفاده شد.
يافته ها: در نتيجه اعمال استرس پريزماتيک عمودي، دامنه مولفه هاي P100 ،N75 و N135 در هر دو فرکانس فضايي پايين و متوسط روند رو به کاهش را نشان مي دهند (0.001>P). اين روند رو به کاهش با افزايش ميزان استرس پريزماتيک بيش تر مي شود، در حالي که زمان تاخير اين مولفه ها در اثر اعمال استرس پريزماتيک عمودي، در هر دو فرکانس فضايي پايين و متوسط روند رو به افزايش را نشان مي دهد (0.001>P).
نتيجه گيري: همان طور که بر اساس يافته هاي باليني استرس هاي پريزماتيک عمودي موجب شکايات چشمي مي شوند، در آزمون VEP نيز در همه مولفه هاي اين سيگنال، متغير هاي دامنه و زمان تاخير تحت تاثير استرس پريزماتيک عمودي قرار مي گيرند.
