بخاطر درد هایم ، سپاس

خدایا! تو را شكر می‏كنم كه با فقر آشنایم كردی تا رنج

گرسنگان را بفهمم و فشار درونی نیازمندان را درك كنم.

خدایا! تو را شكر می‏كنم كه باران تهمت ودروغ و ناسزا

را علیه من سرازیر كردی، تا در میان طوفان‏های وحشتناك

ظلم و جهل و تهمت غوطه‏ور شوم، و ناله حق‏طلبانه من

در برابر غرش تندرهای دشمنان و بدخواهان محو و

نابود گردد، و در دامان عمیق و پرشكوه درد، سر به گریبان

فطرت خود فرو برم. و درد و رنج علی را تا اعماق روحم

احساس كنم، علی بزرگ، علی نمونه، علی مظهر اسلام

و عنایت و عبادت و محبت و ایمان و عشق و تكامل،

كه با تمام عظمتش، و با تمام درخشش خیره‏كننده‏اش،

بیش از هر كس مورد تهمت و دروغ و ناسزا قرار گرفت،

و بیش از هزاروچهارصد سال تاریخ، و هزارها عبرت روزگار،

هنوز هم هجوم تبلیغات شوم طاغوتیان در اذهان اكثریت

مسلمانان باقی نمانده است و شخصیت بی‏همتای این

نمونه روزگار برای میلیون‏ها بشر ناشناخته مانده است.

خدایا! تو را شكر می‏كنم كه مرا با درد آشنا كردی تا درد

دردمندان را لمس كنم، و به ارزش كیمیایی درد پی ببرم،

و «ناخالصی»های وجودم را در آتش درد بسوزم، و خواسته‏های

نفسانی خود را زیر كوه غم و درد بكوبم، و هنگام راه رفتن بر روی

زمین و نفس كشیدن هوا، وجدانم آسوده و خاطرم آرام باشد

تا به وجود خود پی ببرم و موجودیت خود را حس كنم.

خدایا! تو را شكر می‏كنم كه تو مرا در آتش عشق گداختی،

و همه موجودات و «خواستنی»ها را بجز عشق و معشوق

در نظرم خوار و بی‏مقدار كردی، تا از كنار هر حادثه وحشتناك

به سادگی و آرامی بگذرم. دردها، تهمت‏ها، ظلم‏ها،

فشارها، و شكنجه ‏ها را با سهولت تحمل كنم.

خدایا! تو را شكر می‏كنم كه لذت معراج را بر روحم ارزانی

داشتی، تا گاه‏گاهی از دنیای ماده درگذرم، و آنجا جز وجود

تو را نبینم و جز «بقاء»ی تو چیزی نخواهم، و بازگشت

از «ملكوت اعلی» برای من شكنجه‏ای آسمانی باشد

كه دیگر به چیزی دل نبندم و چیزی دلم را نرباید.

خدایا!

اكنون احساس می‏كنم كه در دریایی از درد غوطه می‏خورم،

در دنیایی از غم و حسرت غرق شده‏ام، به حدی كه اگر آسمان‏ها

و زمین را و همه ثروت وجود را به من ارزانی داری به سهولت

رد می‏كنم، و اگر همه عالم را علیه من آتش كنی، و آسمانی

از عذاب بر سرم بریزی و زیر كوه‏های غم و درد مرا شكنجه

كنی، حتی آخ نگویم، كوچكترین گله‏ای نكنم، كمترین ناراحتی

به خود راه ندهم، فقط به شرط آنكه ذكر خود را، و یاد خود

را و زیبایی خود را از من نگیری، و مرا در همان حال به دست

بلا بسپاری، به شرط آنكه بدانم این بلا از محبوب به من

رسیده است تا احساس لذت كنم، و همه دردها و شكنجه‏ها

را به جان و دل بخرم، و اثبات كنم كه عزت و ذلت دنیا برای

من یكسان است، لذت و درد دنیا مرا تكان نمی‏دهد و شكست

و پیروزی مادی در من تأثیری ندارد...

نیایش ها – شهید چمران