شاید آن روزها که داد کند
گر به لطف از مراغه یاد کند (اوحدی)
مراغه يكي از قديمي ترين شهر هاي ايران و دومين شهر بزرگ استان آذربايجان شرقي (بعد از تبريز) و در كنار رودخانه زيباي صوفي (صافی) مي باشد.
تا عمر مراغه بود، هرگز ننشاند
مانند تو سرو در کنار صافی (اوحدی)
مراغه در مشرق درياچه اروميه، بر دامنه جنوبي كوه سهند قرار گرفته است. بنا بر تحقیق آنوبانینی نام مراغه در اصل ماراوا، مراوا و ماداوا بوده که جایگاه مادها معنی می دهد. موقعيت منطقه اي مراغه طوري است كه از شمال به شهر تبريز و ارتفاعات كوه هاي سهند و از شرق به شهرستان هشترود و از سمت مغرب به درياچه اروميه و از جنوب به شهرستان مياندوآب محدود است.
نمايي از شهر مراغه
فاصله مراغه–تبریز از طریق جاده آسفالته 130 کیلومتر و اختلاف ساعت این شهر با تهران 21 دقيقه و 30 ثانيه است. اين شهر علاوه بر جاده آسفالته، از طريق خط آهن به تبريز و تهران و از طريق خط هوايي به تهران متصل مي شود. به طور كلي مراغه از دو ناحيه كوهستاني و جلگه اي تشكيل يافته و از لحاظ آب و هوا، معتدل (متمايل به سرد) و نسبتا مرطوب است.
از آثار بسیار کهن در مراغه؛ مهرابه مراغه است. مهرابه ها نیایشگاه های مهرپرستان بوده است. مهرپرستی؛ دینی ایرانی بوده که تقدس خورشید از اجزای اصلی آن به شمار می رفته است.
سد علویان بر روی صوفی چای (رودخانه صوفی)
مراغه يكي از مراكز مهم تهيه و صدور خشكبار محسوب مي شود. از چشمه هاي معدني معروف اطراف شهر مراغه مي توان به: شور سو، گشايش، ايستي بلاغ، قره پالچيق و ساري سو اشاره كرد. از بناهاي تاريخي و قديمي آن گنبد كبود (قبر مادر هلاکو)، گنبد مدور، گنبد غفاريه و آرامگاه اوحدی مراغه ای شاعر برجسته دوره ایلخانی و... را مي توان نام برد.
اوج شهرت نام مراغه به عهد هلاكوخان مي رسد. در دوره هلاكوخان و در زماني كه مراغه به عنوان پايتخت برگزيده شده بود، با تقاضا و تشويق دانشمند بزرگ ايراني خواجه نصير الدين طوسي، معتبرترين مركز علمي جهان يعني رصدخانه مراغه در يكي از تپه هاي شمال غربي مراغه احداث گرديد كه قبل از ويراني يكي از بزرگترين مراكز پژوهشي و نجومي زمان خود در جهان بود. هم اكنون گنبدي بلند جهت پوشش بقاياي برج مركزي رصدخانه بر روي آن احداث گرديده كه به عنوان نمايشگاهي از آثار آلات نجومي آن دوره نيز از آن استفاده می شود.
مراغه؛ آثار باستانی، جاذبه های گردشگری و مناطق دیدنی مهم
