تمرین و بزرگی قلب ورزشكاران

همانطور که محققان عنوان کرده اند، عملكرد قلب نقش بسزایی در شكستن ركوردهای ورزشی دارد. در این میان نوع، شدت، مدت و زمان استراحت بین برنامه تمرینات مولفه‌های تعیین كننده در پیدایش سازگاریهای ساختاری و عملكردی قلب (بطن چپ) است.

به نظر می‌رسد فعالیتهای ورزشی در یكی از 2 انتهای یك پیوستار قرار گرفته‌اند كه در یك سوی آن فعالیت استقامتی و در انتهای دیگر فعالیتهای قدرتی قرار دارد. در فاصله بین 2 انتهای پیوستار معمولا ورزش هایی قرار می‌گیرند كه ورزشكار براساس ماهیت اینگونه ورزش‌ها ناچار است از تمرینات تركیبی استقامتی و قدرتی استفاده كند.

با استفاده از اینگونه تمرینات، سازگاریهای قلبی متفاوتی گزارش شده است. بیشتر شواهد پژوهشی در خصوص سازگاریهای قلبی به تاثیر فعالیتهای استقامتی یا قدرتی است و مطالعات كمتری آثار تمرین تركیبی را بر ساختار قلب بررسی كرده‌اند.

به هر حال یافته‌ها نشان می‌دهد كه تمرینات استقامتی به طور ویژه باعث افزایش حفره بطن چپ و ضخامت دیواره قطر بطن چپ می‌گردد و باعث سازگاری قلب به هر2 مقدار بارهای حجمی و فشاری می‌شود. از طرفی تمرینات قدرتی با افزایش ضخامت دیواره بطن و توده بطن چپ و با تغییرات حداقل در اندازه حفره بطن چپ توام است كه این سازگاریها مربوط به مقاومت محیطی و فشار به دیواره‌ها است كه تحریك مهمی برای افزایش ضخامت دیواره‌های بطن به ویژه در سمت چپ خواهد بود.

به طور كلی تمرینات بدنی قدرتی باعث افزایش ضخامت دیواره بطن چپ و بی‌تغییر ماندن اندازه حفره بطن چپ می‌شود كه همراه با فشار خون شریانی بالا است اما تمرینات استقامتی یك هیپرتروفی (بزرگ شدن) بطن چپ را نشان می‌دهند كه باعث افزایش حفره بطن چپ می‌گردد.

جامعه آماری این پژوهش را 120 نفر از دانشجویان رشته‌ تربیت بدنی كه فقط یك نیمسال تحصیلی را گذرانده بودند، تشكیل می‌دادند. از بین جامعه آماری، 36 دانشجوی فعال كه در 3 ماه قبل از آغاز پژوهش هیچگونه تمرین ورزشی منظمی در هیچ رشته‌ ورزشی نداشتند و علاقه‌مند به شركت در این پژوهش بودند، به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به 3 گروه استقامتی (12 نفر)، قدرتی (12 نفر) و تركیبی (12 نفر) تقسیم شدند. ابتدا پرسشنامه‌ای جهت تعیین وضعیت سلامت عمومی دانشجویان، بین داوطلبان شركت كننده توضیع شد.

در این میان نتایج تحقیق نشان داد: ضخامت دیواره بطن چپ در 2 گروه قدرتی و تركیبی پس از فعالیت افزایش یافت كه تفاوت معنی‌داری با مقادیر پیش از فعالیت داشت اما بیشترین افزایش مربوط به گروه قدرتی بود. تمرینات استقامتی و قدرتی باعث افزایش در ضخامت دیواره بین 2 بطن می‌شوند كه بیشترین افزایش مربوط به گروه استقامتی بود.