گردان گمشده

امروز، آثاری که از افسران و سربازان عراقی در کشورهای دیگر به خصوص ایران منتشر می‌شود، بیانگر این نکته است که عراقی‌ها نیز مانند آلمان‌ها صاحب «ادبیات ضد جنگ» هستند؛ زیرا هم متجاوز بوده‌اند و هم مغلوب.

آلمان خاکستر شده هیچ هدف مقدس و ارزشمندی را در دو جنگ جهانی دنبال نمی‌کرد. به همین خاطر، متجاوز شکست خورده نمی‌تواند «ادبیات مقاومت» خلق کند.

ادبیات ضد جنگ اساساً سیاسی و افشاگرانه است. یکی از اصلی‌ترین هدف نویسندگان این گونه مطالب ادبی، مقابله و افشای تفکر سیاسی حاکمان خود است؛ تفکری که از آن بوی باروت و کشورگشایی به مشام می‌رسد.

اعتراض ادبی نظامیان عراق که سخت تلخ و گزنده است، حکایت از تجاوزی دارد که نویسندگان، یا اعتقادی به برافروخته شدن شعله‌های این جنگ نداشتند و یا در نیمه راه دست حزب بعث برای آنان رو شده و به فریب بزرگ اعتراف کرده‌اند.

شباهت فراوانی میان جنگ نازی‌ها و بعثی‌ها وجود دارد، هر دو کشور از آرمان‌ها و مرام‌نامه‌های دو حزب نژادپرست دنباله روی می‌کنند، هر دو حزب خود را نژاد برتر می‌دانند و به خاطر همین برتری مجعول، روز همسایه‌ها و ملت‌ها را سیاه می‌کنند، ولی دست آخر سپر انداخته، زانو زده و به خاک خود باز می‌گردند.

کتابی که پیش رو دارید، گوشه کوچکی از واقعیت بزرگی به نام جنگ است که در طول هشت سال عراق با کمک هم‌پیمانان خود به خصوص آمریکا بر ایران ما تحمیل کرد تا ساقه نورسته این انقلاب آسمانی را از کمر بشکند.

آنچه ملاحظه کردید مقدمه‌ای است بر کتاب «گردان گمشده».

آن را قبل‌تر خوانده بودم. اما وقتی می‌خواستم آن را برای یکی از دوستان بیاورم، دوباره خواندم.

این کتاب روایتی است از غیرت و مقاومت جوانان مسلمان ایرانی که توانستند در همان بحبوحه روزهای آغاز جنگ، بر نژادپرستی‌ و قومیت گرایی دوران جاهلیت در دوران مدرن خط بطلان بکشند. این کتاب توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است.

"وبلاگ حیات باطنی"