چه نفع و بهره ای از آفرینش نصیب موجودات می شود؟
چهارشنبه 4 خرداد 1390 6:49 PM
پاسخ این است که بزرگترین نعمتی که در اثر آفرینش عاید موجودات می شود در درجه اول نعمت "وجود" است. این نکته است که متاسفانه از آن غفلت می شود. یعنی توجه نمی کنیم که بزرگترین لطف در حق یک موجود اینستکه او را از نیستس محض خارج کرده و لباس هستی بپوشانند. ما علم و قدرت و سلامتی و ثروت و... را از لطف و نعمت می دانیم ولی از این امر غفلت می کنیم که عطای "وجود" از هر نعمتی بالاتر است. این نکته ای است که عقل و فطرت ما به خوبی به آن گواهی می دهد. اگرما را مخیر کنند که آیا علم و ثروت خود را حاضرید ازدست بدهید یا اصل وجود خود را؟ هیچ انسان عاقلی آنها را بر ذات خویش ترجیح نمی دهد. ما اگر اینها را همه طالبیم به جهت آن است که به "وجود" ما تداوم بخشیده و هستی ما را برایمان لذت بخش تر کند. هر کسی که در آستانه مرگ قرار گیرد می یابد که برای ادامه حیات خود حاضر است قدرت و ثروت و سایر نعمتهای خویش را فدا نماید. پس در یافتیم که بزرگترین نعمت خداوند بر موجودات، نعمت"وجود" است و سپس نعمت"معرفة الله".
اما پس از اعطای نعمت وجود، نعمتها و کمالات دیگری هست که هر یک از موجودات، به تناسب خود می توانند به آنها دست یابند از قبیل حیات، علم، قدرت، اراده و... حتی اگر خود وجود را هم لطف و کمال ندانیم .
اما در میان همه موجودات، انسان از ویژگی های خاصی برخوردار بوده است که همین ویژگی ها سبب می شود تا او به کمالاتی به مراتب بالاتر و گسترده تر از سایر موجودات دست یابد. یکی از مهم ترین این خصوصیات، صفت"اراده و اختیار" می باشد. اختیار انسان به او این توانایی را می دهد که از میان راههای گوناگون یکی را برگزیند و روشن است که اعمال مختلف و متضاد، آثار متفاوتی در وجود انسان دارد.
ولی واضح است که در بین همه کمالات هیچ کمالی به پای معرفت پروردگار هستی نمی رسد چرا که معرفت هر چیز دیگر معرفت به مخلوق است و بدیهی است که شناخت خالق جهان از شناخت مخلوقات او بالاتر است. "معرفة الله" را از هر کمال و نعمت دیگری بالاتر معرفی می کنند.
از طرف دیگر به کمال رسیدن یعنی هر چه بیشتر به مبدأ کمال نزدیک شدن و از او بهره گرفتن و از آنجا که خداوند یگانه منبع و مبدأ اصلی همه کمالات است پس تکامل یافتن به معنی نزدیک شدن به خدا است. از دیدگاه جهان بینی الهی، کمال واقعی چیزی جز تقرب به خدا نیست اما روشن است که قرب به یک موجود جز با تحصیل رضای او امکان پذیر نیست.س قرب الی الله فقط با تحصیل رضا و خوشنودی الله میسر است.