آگاهی امام رضا (علیه السلام) به آینده دعبل خزاعی یکی از شاعران بزرگ روزگار امام علی بن موسی (ع) بود

آگاهی امام رضا (علیه السلام) به آینده دعبل خزاعی یکی از شاعران بزرگ روزگار امام علی بن موسی (ع) بود که با وجود شرایط دشوار آن زمان ، در برابر مخالفان اهل بیت (ع) در مدح وستایش اهلبیت عصمت و طهارت (ع) شعر می سرود و با اشعار خود ، امامان را به همة مردم می شناساند. در یکی از مجالس که دعبل شعری دربارة حضرت رضا (ع) و کرامتهای آن بزرگوار سروده بود ، آن امام مهربان سکه هایی از نقره که نام رضوی بر آن نقش بسته بود ، به وی هدیه داد. دعبل که از سر محبت و ارادت شعر سروده بود و پول و هدیه ای را چشم نداشت، پول ها را نپذیرفت و باز گرداند. اما امام فرمود : این سکه ها را بگیر زیرا به آن نیاز خواهی یافت. دعبل می گوید : از مجلس امام بیرون آمدم و به خانه بازگشتم ، چون به خانه رسیدم ، خانه را از اسباب و اساس خالی دیدم و دریافتم که ، اموال خانه دزدیده شده است. این جا بود که سکه های نقره را فروختم و مردم به بهای خوبی از من خریدند، چون نام امام بر آن نقش بسته بود . مردم در برابر سکه ای نقره ، سکه ای طلا به من می دادند و بدین گونه آنچه را نیاز داشتم فراهم ساختم. سخاوتمندان و گشاده دستان ، هیچ نیازمندی را از خویش نا امید و بی بهره بر نمی گردانند . خاندان عصمت و طهارت (ع) که مهر وجود و سخاوت را از پیامبر (ص) به ارث برده اند ، زائران خویش را بی پاسخ نخواهند گذاشت ، ولی چه زیباست که زائران نیز هم چون دعبل ، از سر مهر محبت و با معرفت ، به زیارت امام آیند و بدانند که این خاندان ، دوستان خود را وا نمی نهند و حتی نیاز های آیندة آنان را نیز در نظر دارند.

سخنی از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)

پاره ای از تن من در سرزمین خراسان دفن خواهد شد . هیچ کسی وی را زیارت نمی کند مگر خداوند گرفتاری ها و اندوه هایش را از میان می برد و گناهان او را می آمرزد.

چه شایسته و زیباست که زائران حرم رضوی نیز ، امیدوار و با شناخت امام خویش ، در این حرم گام گذارند و با آن حضرت پیمان بندند که از این پس پاکی خود را پاسدارند و دامان خویش را به گناه و معصیت نمی آلایند.

((بر خلاف برخی از مذاهب و مکاتب که پیروان خود را به پیروی کور کورانه دعوت میکنند ،و از انان میخواهند تا بدون تفکر و سوال ، مطا لب انان را بپذ یرند !در مکتب اهل بیت (ع) و در نظر پیشوایان شیعه اما میه ، نه تنها سوال کردن و گفتگو در باره مسایل مهم د ین ممنوع نیست ، بلکه شایسته تشویق نیز هست . ))

منبع: ارمغان ملکوت، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی