پاسخ به:كنكور و دانشگاه / کنکور آخر خط نیست
پنج شنبه 5 اسفند 1389 5:17 PM
|
کنکور آخر خط نیست
|
 دیروز بود كه با خودم خلوت كردم یا رو راست بگویم تصمیم گرفتم به صورت جدی یك ارزیابی كلی از زندگی خود داشته باشم و به یك سئوال خود پاسخ قانع كننده ای بدهم و آن هم این كه در طول ۱۸ بهاری كه پشت سر گذاشته ام عملكرد تحصیلی ام چگونه بوده است . شاید این سئوال به ذهن خلاقتان خطور كند چرا عملكرد تحصیلی ؟ خب برای این سئوال جواب كوتاه اما كاملی دارم .زیرا چند روز پیش بود كه كنكور دادم و دیگر اینكه چون كنكور بحث محافل جوانان به خصوص دانش آموزان است . اولین روزهایی كه با بدرقه های گرم پدر و مادر روانه شدم یادم می آید انگار همین دیروز بود . آن دوران هدف اصلی از رفتن به كلاس درس این بود كه به مدرسه بروم و مدت زمان معینی را سپری كرده و دوستانی بیابم و یك نمره بیست خوشگل از دست خانم معلم بگیرم . وقتی معلم با بیان صمیمانه خود این نمرهٔ جادویی را اعلام می كرد ، گویی قند در دلم آب می كنند ، كلی خوشحال می شدم و نمرهٔ خود را به سایرین نشان می دادم . اما روزها و سال ها گذشت بی آنكه گذر عمر را احساس كنم وقتی آزمون سرنوشت ساز كنكور را پشت سر گذاشتم تازه به خودم آمدم كه چه دوران طلایی و چه بهارهای قشنگی را از دست داده ام از كنكور صحبت به میان آمد ، واژه ای كه خیلی ها با شنیدن آن دچار اضطراب و دلهره ای عجیب می شوند . مصمم شدم از كنكور و شرایط و چگونگی نتیجه آن مطالبی را كه در ذهنم سنگینی می كند را به رشتهٔ تحریر در بیاورم . دربارهٔ كنكور دیدگاه ها و نظرات متفاوتی رایج است و به طبع این نظرات متفاوت شرایط غیر یكسانی را به دنبال دارند . گروهی از افراد به طور شبانه روزی تلاش می كنند وبه خودشان امید دارند اما لحظه برگزاری كنكور اضطراب به آنها وارد می شوند و نمی توانند دانسته های خود را در برگ كنكور پیاده كنند . بعد از كنكور عده ای از افراد مذكور خود را مغلوب می بینند و روزها و حتی ماه ها به اصطلاح خودشان قید زندگی را می زنند ولی در كنار این دانش آموزان ، كسانی هستند كه با داشتن همین شرایط خیلی راحت و عادی به خود می گویند كه من تلاش خود را در طبق اخلاص نهادم و هنوز هم دیر نشده است و از همین امروز خودم را برای سال آینده آماده و مهیا می كنم . گروه دیگری از افراد هستند كه جلسه كنكور را با قرعه كشی بانك اشتباه گرفته اند و بدون هیچگونه اندوخته و دانسته علمی قدم در جلسه آزمون می گذارند و خیلی خودمانی با روشهای مخصوص به خود خانه های بی زبان را سیاه می كنند و تنها حرفی كه می زنند این است كه : خدا رو چی دیدی ، شاید شانسمون گرفت . در همین جا به بررسی برخی از خصایص و معرفی دو گروه بسنده می كنم و دوست دارم در این جا به عنوان یك جوان كنكوری نظرات و دیده های خود را بنگارم ، امیدوارم با آن موافق باشید( البته می نویسم در نهایت احترام به نظرات شما دوستان عزیز ) كنكور آخر خط نیست ، كنكور بهانه ای است برای اینكه : ۱- به خود باوری و اعتقاد برسیم . ۲- دانسته ها و اطلاعات و زحمات خود را در میدان آزمایش بنهیم و ... اگر به دلایلی نتوانستید این آزمون را با رتبهٔ خوب پشت سر بگذارید نا امید نشوید ، زیرا زندگی با امید به خود معنا می گیرد ، اگر امید و اعتماد به نفس را به اجل زمانه بسپریم ، بی برو برگرد ، روح و ایمان ، این سرمایه های درونیمان خواهند برد . پس از شما می خواهم رد شدن در كنكور را پایان زندگی تلقی نكنید و با توكل به خدا ، خودتان را برای سال آینده آماده كنید . البته خانواه محترم بهترین و ارزنده ترین نقش را در این موضوع ایفا می كنند . «به امید آینده ای سبز و مملو از عشق و صداقت برای شما » |
