سال 1338 بود، عباس در خانوادهاي مستضعف در همدان پا به عرصه هستي نهاد دوران کودکي را در زادگاهش در کنار خانواده پشت سر نهاد .در کودکي بار عظيم مصيبت از دست دادن پدر را متحمل شد و در سن هفت سالگي به همراه مادر و خواهرش به شهرستان دزفول مهاجرت کرد تحصيلات خود را تا کلاس اول دبيرستان ادامه داد سپس به دليل مشکلات اقتصادي و به جهت تامين معاش خود و خانوادهاش تحصيل را رها کرده و در يک مغازه مکانيکي مشغول به کار شد. پس از پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي در مسجد پاسداران دزفول به حفظ دستاوردهاي انقلاب پرداخت و با جذب نيروهاي بسيجي اهداف نظام را از همان مکان پاسداري کرد و با آغاز جنگ تحميلي مشتاقانه جهت دفاع از اسلام و بيرون راندن متجاوزين کفار از ميهن اسلامي به خدمت مقدس سربازي پرداخت. او به جهت تربيتي ديني که يافته بود در جبهههاي جنگ به تقويت روحيه رزمندگان ميپرداخت و در شبهاي جمعه همرزمان خود را به سنگر دعوت مينمود و براي آنها دعاي کميل ميخواند» او با ارادت فراواني که به حضرت امام (ره) داشت همواره ميگفت اگر شهادت نصيب ما نشد به فلسطين خواهم رفت سرانجام عباس دلاوردر تاريخ 5/11/1360 در سن 22 سالگي در دشت عباس جام شهادت را از ساقي کوثر ستاند و به ديدار دوست شتافت.
