محمدرضا نادري فرزند غلامعلي در سال 1348 در شهرستان بيرجند چشم به جهان گشود. دوران ابتدايي و راهنمايي را در زادگاهش گذراند. در اين ايام جنگ تحميلي آغاز شد و سراسر مرزهاي جنوب و غرب را فرا گرفت. محمدرضا هنگامي که از پدر و مادرش ميشنيد: «به اين خاطر اين جنگ را بر ما تحميل کردهاند تا انقلاب و دين و کشور را نابود کنند»؛ روحيهي شهادت و فداکاري در او زندهتر ميشد. او خيلي علاقه داشت به جبهه برود اما ميگفتند: «درست که تمام شد خواهي رفت.»
پس از اخذ ديپلم در سال 1366 براي راه يافتن به دانشگاه علاقهي شديدي نشان داد و در رشته پزشکي پذيرفته شد اما همين که کاروان بسجيان را ميديد عزم مبارزه و شوق جبهه در دلش جان ميگرفت.
سرانجام با کسب رضايت پدر و مادر از طريق جهاد سازندگي به جبهه شتافت. به مادرش ميگفت: «يکي بايد در خط مقدم رو به رو با دشمن مبارزه کند و ديگري در پشت خط به پشتيباني آنها بپردازد و پناهگاه براي جنگ زدگان بسازد.»
آري عاشقان اينگونه ميانديشند. سرانجام در تاريخ بيست و ششم اسفندماه سال 1366 در عمليات والفجر 10 بر اثر اصابت ترکش در سن 18 سالگي به شهادت رسيد. پيکر پاکش طي مراسمي باشکوه تشييع و در گلزار شهداي بيرجند به خاک سپرده شد.
