ناصر دادرس در سال 1339 در خانوادهاي مذهبي و زحمتکش در يزد ديده به جهان گشود و ايام کودکي را در دامن خاندان پاک و مذهبيش گذراند. در پنج سالگي براي آموزش قرآن و آشنايي با احکام و کلام خدا به مکتب فرستاده شد و خيلي سريع قراعت قرآن را به طور کامل فراگرفت و از همان زمان دريچههاي نور و روشنايي به رويش گشوده گشت و او را آمادهي جانبازي و فداکاري در راه هدف مقدس و آسمانيش نمود.
ناصر تحصيلات خود را در رشتهي مکانيک به اتمام رساند که در آن هنگام هم به تحصيل و هم به کار ميپرداخت. وي از همان زمان با مباني اسلام آشنا گرديد و اين آشنايي علاقهاي زايد الوصف در او ايجاد کرد که جز به اسلام و اجراي مباني آن به چيز ديگري نينديشيد. او در اوج خفقان ستمشاهي سعي ميکرد آنچه در توان دارد براي آگاهي تودههاي محروم و مستضعف به کار گيرد و در نتيجه مشوق مردم براي انجام هرچه بيشتر براي شورش عليه نظام طاغوتي و ضد اسلامي شاهي شود.
در سال 1357 دادرس به دانشگاه راه يافت و در دانشکدهي علم و صنعت به تحصيل پرداخت که آن سال اوج شکوفايي انقلاب بود، فعاليتهاي او قبل از پيروزي انقلاب بسيار گسترده بود. او اعلاميههاي امام را مستقيماً از پاريس که با حضور آيتالله صدوقي ارسال ميشد تکثير و توزيع مينمود و گاهي هم براي اعلام اخبار به ايرانشهر تبعيدگاه مقام عظماي ولايت حضرت آيتالله خامنهاي ميرسيد به طوري که يکي از ياران وفادار ايشان درآمد. ناصر جواني به راستي مسلمان و داراي خصلتهاي اسلامي بود.
در اعمال و رفتار او حالات معنوي و روحاني به خوبي مشخص بود چنانچه در هر عملش پشتوانهي معنوي خاصي داشت. پس از شروع جنگ تحميلي صدام آمريکايي عليه ايران به اتفاق تعدادي از پاسداران کميتهي مرکز در بهار سال 1360 راهي جبهههاي حق عليه باطل گرديد و فرماندهي نيروهاي کميتهي مستقر در ايستگاه 7 آبادان را برعهده گرفت و پس از 5 ماه مبارزه به تهران بازگشت و در آخرين مسئوليت خويش به عنوان رييس کارگزيني کميتهي مرکز منصوب شد.
در طول جنگ بارها براي هماهنگي بين کميتهي تهران و پاسداران آبادان به جبهه رفت و سرانجام در آخرين مأموريتش بر اثر ترکش خمپارهي رژيم بعثي و قطع دست راست در تاريخ 2/8/1360 در سن 21 سالگي با کاروان سبز شهادت همراه شد و به ديدار معبودش شتافت.
پيکر پاکش را در گلزار شهداي خلدبرين به خاک سپردند.
منبع:پايگاه اطلاع رساني پليس و نشريه الغديريان پيش شماره 13
